Bezsilni ludzie i bezdomne koty

EDIT 13.12.2021:

Wrzucamy faktury za jedzonko, żwirek i akcesoria:

EDIT 23.10.2021: Dzięki Waszemu wsparciu Pani Urszula i Pan Gieniu co miesiąc otrzymują wsparcie. Paczki ze żwirkiem, karmą, suplementami, paczki żywnościowe. Na ten moment wszystkie koty są również już wykastrowane, zostaną jeszcze zaszczepione, na pokład przyjęłyśmy łącznie 8 kotów. Dziękujemy za pomoc - dobro się mnoży, gdy się je dzieli! To nie koniec tej walki, jednak bardzo dużo osiągneliśmy na przestrzeni ostatnich miesięcy.

 

OBEJRZYJ, ZANIM PRZECZYTASZ:

https://interwencja.polsatnews.pl/reportaz/2019-12-06/nie-radza-sobie-z-kotami-wszystkie-pieniadze-wydaja-na-karme/

Bardzo ciężko nam zebrać się do opisania tej historii. 

Wiele wątków należałoby poruszyć, by zobrazować Wam wielowarstwowość tego dramatu i jego bohaterów - ludzi o gołębich sercach, poniewieranych zwierząt, bezdusznych urzędników, polskiej biednej wsi, braku edukacji, rozczarowania postawą organizacji "prozwierzęcej", bezsilności, beznadziei, przyziemnych marzeń - o godności.

Reportaż, którym się z Wami dzielimy został opublikowany 06.12.2019r.

Wydawać by się mogło, że temat już dawno nieaktualny, a sytuacja musiała ulec poprawie...

W minionym tygodniu jednak bohaterowie "Interwencji" - pani Urszula i pan Eugeniusz szukali pomocy w poznańskich fundacjach. Sprawę przekazała nam inspektor Fundacji Mondo Cane, wiedząc iż do kotów mamy bardzo miękkie serca.

Weszłyśmy kontakt z ludźmi (czy może aniołami?) którzy od lat w maleńkiej wsi walczą o każdy dzień - nie dla siebie... dla zwierząt.

Gospodarstwo odwiedziłyśmy w sobotę. Auto siadło nam od ciężaru karmy, którą ze sobą wiozłyśmy - dziękujemy niezawodnym Animal Security za podzielenie się swoimi zapasami! Same również opróżniłyśmy nasz magazyn zarówno z jedzonka jak i z leków i suplementów, by zapakowane prawie po sam dach zajechać na posesję w środku lasu.

Poznałyśmy dwoje starszych, skromnych ludzi, którzy przyjęli nas ze szczerą, polską gościnnością w swoim wiekowym domku. Z każdego kąta bacznie obserwowały nas czujne kocie oczy - z dziury w ścianie szopki, spod auta, przez rozbite okno, zza rogu budynku, na płocie, pod płotem, z altanki...

Po wprowadzeniu się na wieś Pani Ula i Pan Gieniu mieli tylko dwa koty, które przywieźli ze sobą od siostry. Z miesiąca na miesiąc, zwierząt przybywało - pojawiały się znikąd, część wyrzucona w pobliskim lesie, część przywędrowała z okolicznych gospodarstw w poszukiwaniu jedzenia, czasami po prostu ludzie podrzucali niechciane zwierzaki na posesję. Z każdym kolejnym kotem, na podwórku stawała kolejna miseczka. 

Koty dzikie, stroniące od człowieka, chore, mnożące się - wszystkie znajdowały u tych Państwa schronienie i bezwarunkową miłość. Ich liczba w szybkim czasie dobiła ponad 30 sztuk, co skłoniło bezradnych starszych ludzi do zgłoszenia się o pomoc do gminy i lokalnej organizacji prozwierzęcej.

Temu wątkowi poświęcimy osobny post i sprawę zamierzamy szczegółowo omówić i rozliczyć sumienia tych osób, ale na to potrzebujemy więcej czasu i oczywiście pomocy prawnej.

Nadmienimy tylko, iż rady jakie otrzymywali starsi ludzie to “nie karmić, to sobie pójdą” albo “koty nie są bezdomne, bo mają imiona, więc gmina nie pomoże”.

Większość kotów (na ten moment jest ich +/- 25) ma mniej lub bardziej zaawansowany koci katar, część z nich wymaga diagnostyki, znaczna większość (kilka zabiegów sfinansowała gmina) KASTRACJI, co teraz jest najważniejsze; WSZYSTKIE MUSZĄ JEŚĆ!

Pani Urszula i Pan Eugeniusz ze łzami w oczach błagają o pomoc, mimo surowych warunków nie proszą o nic dla siebie, są zadłużeni lecząc koty, które nie są ich; są bezradni ponieważ nie chcą kolejnych miotów (również z własnej kieszeni podrzucają kotkom hormony, by wyciszać ruję), nie sypiają martwiąc się o to na ile jeszcze starczy im karmy i sił by dalej walczyć... 

Drzwi domu są zawsze otwarte, zarówno dzikusy jak i te zwierzaki które udało się oswoić mogą spać przy piecyku czy na kanapie, nikt ich stamtąd nie przegania, każdy zwierzak ma imię i każdy jest tak samo ważny. ALE TO NADAL KOTY BEZDOMNE, KTÓRE NIE POWINNY BYĆ “PROBLEMEM” starszych, chorych i cholera, BIEDNYCH ludzi!

Dziś, w porozumieniu z panią Urszulą i panem Eugeniuszem, zakładamy zbiórkę, by TE ANIOŁY nie musiały już żebrać o pomoc w instytucjach, gdzie biurokracja wyparła empatię. 

Zbieramy na:

• kastrację kotek i kocurów (jesteśmy już w porozumieniu z lokalnym gabinetem weterynaryjnym, gdzie lek. wet. Alicja Kuzdżał będzie przeprowadzała zabiegi)

• leczenie i diagnostykę stada (kilkoro z nich naprawdę pilnie ich wymaga)

• zakup karmy (zapasy które przywiozłyśmy szybko się skończą)

• zakup leków, suplementów, środków do dezynfekcji

5 kotów z Ludwinowa w sobotę wróciło z nami do Poznania, są już bezpieczne w domach tymczasowych.

Prosimy, nagłośnijcie tę sprawę, udostępniajcie zbiórkę gdzie się da!

Winą tych Państwa jest to że mają ogromne, kochające serca, że chcieli pomóc przybłędom, a zostali z tym sami! Zdejmijmy z nich ten ciężar!

Polska jest krajem papierów i urzędników, ale już nie raz przekonałyśmy się, że RAZEM DZIAŁAMY CUDA!

EDIT: Do dobrych ludzi dobro wraca... mamy już pierwsze FV, MAMY TEŻ ZA CO JE ZAPŁACIĆ! <3 Z całego serca, bardzo wzruszone dziękujemy za Waszą hojność!! Jesteście aniołami...