Kopniakiem połamał mi szczękę

Mam tylko 8 tygodni. Urodziłam się, ale nikt się z tego nie cieszył oprócz mojej mamy. Dopóki byłam przy niej nie było tak źle, ale później chciałam biegać i się bawić i zabrali mnie jacyś ludzie. Zadzierałam ufnie do góry główkę i czekałam na glaski.. . Biegałam, podskakiwalam i cieszyłam się jak dziecko, bo przecież jestem dzieckiem. .Ale  ludzie się nie cieszyli . Przeganiali mnie i odpychali. Dlaczego? Ja tylko chciałam być kochana i chciałam sie bawić.  W końcu dostałam kopniaka. To nie był pierwszy kopniak, ale ten bolał najbardziej.Piszczalam i płakałam, bo byłam głodna, a buzia mnie tak bardzo bolała i nie mogłam jeść. Mieli dość tego płaczu i wyrzucili mnie na drogę. Ktoś mnie znalazł i wziął na ręce. Zmieniali się ludzie i miejsca, aż trafiłam tutaj. Już nie jestem głodna, ale buzia bardzo boli. Byłam u miłej Pani, która zaglądała mi w buźkę i powiedziała, że mam złamana żuchwę i to złamanie otwarte. Że muszę mieć operacje, ale jestem taka malutka, że to niebezpieczne. Ale bez tej operacji będę cierpiała do końca życia. I już za dwa dni jade znów w daleka drogę. Trzymajcie za mnie kciuki i pomóżcie, bo to droga operacja i te wizyty kontrolne  też drogie. Ja jestem bardzo grzeczna i bardzo Wam dziekuje. Wasza Kruszynka.