Udar pnia mózgu-odzyskać sprawno

Dzień dobry.

Nazywamy się Joanna i Krzysztof Giernatowscy. 

Od 22 lat tworzymy zgodny związek, mamy dwójkę dzieci. Los nie oszczędzał nas nigdy. Nasz syn od urodzenia jest osobą niepełnosprawną, ma dziecięce porażenie mózgowe. 

Myśleliśmy, że już nic złego nas nie spotka. Byliśmy w błedzie......

2 czerwca mąż bardzo źle się poczuł, miał problem z oddychaniem, zawroty głowy i problemy z przełykaniem.....było na tyle źle, że wezwaliśmy pogotowie......ratownicy stwiedzili, że jest pod wpływem środków odurzających lub alkoholu,  tego komentować nie będziemy.....na moją prośbę zabrano Go do szpitala. Tam stwierdzili angine i po podaniu leków wrócił sam o własnych siłach do domu.....naiwnie myśleliśmy, że wszystko wróciło do normy. Niestety w nocy sytuacja się powtórzyła.....kolejny raz szpital i decyzja o przewiezieniu Krzysztofa do szpitala klinicznego. Dziesiątki badań.....rtg, tomografia, badania krwi....konsultacja neurologiczna i w końcu diagnoza....NIEDOKRWIENNY UDAR PNIA MÓZGU......najgorszy z możliwych. 

Rokowania nieznane, nic nie można przewidzieć, trzeba czekać.

Po raz kolejny czas się zatrzymał........

Dysfagia, dysartia, zespół Wallenberga, .....słowa których do tej pory nie znaliśmy lub słyszeliśmy, nie zwracając na nie uwagi, nas to przecież nie dotyczy.

Krzysztof był cały czas przytomny......zagubiony i zdezorientowany......człowiek, który był sprawny i umiejący poradzić sobie ze wszystkim, nagle stał się całkowicie zależny od drugiej osoby.

Dwa tygodnie na oddziale intensywnej terapii......podłączony pod urządzenia monitorujące czynności życiowe....karmiony sondą. 

I nareszcie ten dzień....stan zagrożenia życia za nami.....a przed nami jedna wielka niewiadoma....

Od początku pobytu na oddziale udarowym ćwiczenia z rehabilitantem i neurologopedą......praktycznie żadnej poprawy....jeden krok do przodu, dwa do tyłu. Zaburzenia błędnika i straszne zawroty głowy niepozwalające czasem nawet samodzielnie siedzieć. Zaburzenia wzroku, podwójne widzenie to wszystko skutecznie utrudnia rehabilitacje. 

W szpitalu mąż schudł 15 kilogramów.....

Z odziału udarowego Krzysztof miałbyć przewieziony do szpitala rehabilitacyjnego.....standardowo przed takim przeniesieniem robiony jest test na bakterie wewnątrzszpitalne. Test wyszedł pozytywny....odmowa przyjęcia na rehabilitacje. Bakteria może utrzymywać się w organizmie nawet kilka miesiący.....nie ma nią lekarstwa. Decyzja lekarzy o wypisie ze szpitala do domu, ponieważ nic więcej zrobić nie mogą.

Razem z wypisem dostaliśmy kilkanaście recept, skierowań do poradni, kilka sond do karmienia i krem znieczulający. I tak zaczeła się nasza kolejna przygoda.

Mąż jeszcze w szpitalu nauczył się zakładać sobie sondę sam, musi to robić 6-7 razy dziennie. Jedyne jego pożywienie to miksowane płynne zupy, nutridrinki i specjalne odżywki. Ze względu na szybkie trawienie tego rodzaju jedzenia posiłki muszą być podawane co trzy,  cztery godziny.

Samodzielnie jest w stanie przełknąc tylko wode w bardzo małych ilościach, więc dopajać się musi także sondą.

W obecnej chwili Krzysztof porusza się przy pomocy balkonika. 

Według specjalistów jest duża szansa na całkowity powrót do zdrowia.....ma on jednak swoją cene. Potrzebne są intensywne turnusy rehabilitacyjne w ośrodkach specjalizujących się w pracy z osobami po udarach, turnusy neurologopedyczne oraz praca  z neurologopeda w miescu zamieszkania. Koszt dwutygodniowego turnusu to między 8500 a 11000 tysięcy zł. Koszt godziny terapii z neurologopeda 150zł. 

Ponieważ mąż nie ma założenego pega nie przysługują mu refundowane preparaty do  żywienia dojelitowego( nutrison energy, nutridrinki lub fresubin), sondy i strzykawki do karmienia. Dodatkowo konieczne jest dodawanie do posiłków preparatów wysokoenergetycznych i wysokobiałkowych (fantomal, protifal) aby Krzysztof jak najszybciej odzyskał utracone kilogramy. Koszt miesięcznego żywienia to około 1000 zł.

W tym roku musieliśmy zmienić plany wakacyjne i obecnie jesteśmy na turnusie w ośrodku rehabilitacyjnym Neuron....ćwiczą oboje, tata i syn. Ale już teraz widać delikatną poprawe..... krótki odcinek Krzysztof jest w stanie przejść sam. Widzimy więc światełko w tunelu. Mąż zapisany jest już na kolejny turnus w Neuronie i na turnus logopedyczny w ośrodku Norman w Koszalinie. Znaleźliśmy również neurologopede która zgodziła się na poprowadzenie terapi u nas w Gryfinie. 

Po udarze kluczowową role odgrywa czas......im szybciej wdroży się rehabilitacje i jest ona dopasowana do pacjenta tym jest większa szansa na powrót do pełnej sprawnosci.

Nikt nie wie ile to potrwa ale My wierzymy, że w końcu nadejdzie ten dzień gdy Krzysztof będzie mógł zjeść schabowego na obiad.

Podana kwota jest szacunkowa : dwa turnusy, dwa miesiące zajęć z neurologopedą oraz zakup nizbędnych preparatów żywieniowych.

Dziękujemy za dotrwanie do końca naszej opowieści i pamiętajcie.....DOBRO POWRACA.