Magda vs. stwardnienie rozsiane

Witajcie, moi Drodzy!

Nazywam się Magdalena Jambroży. Jestem studentką, mamą wspaniałego dwulatka Mieszka i... nieuleczalnie chorą 24-latką. Jakiś czas temu zdiagnozowano u mnie stwardnienie rozsiane - chorobę, która w bardzo krótkim czasie agresywnie zaatakowała moją sprawność. Rzut choroby za cel obrał sobie częściowe odebranie wzroku oraz upośledzenie funkcjonowania lewej strony ciała. W przeciągu kilku tygodni przestałam nadążać za wulkanem energii, którym na co dzień się opiekuję, zaczęłam widzieć jak przez mgłę, a moja sprawność umysłowa, do tej pory pozwalająca na studiowanie największej pasji - kryminologii - stanęła pod znakiem zapytania. Jednym słowem - zawaliło się wszystko, na czym do tej pory mi zależało.

Z dnia na dzień z osoby energicznej, ambitnej, nastawionej na przeróżne cele stałam się wojowniczką próbującą oswoić się z wizją postępującej, nieuleczalnej choroby. 

W tej chwili wchodzę w fazę remisji, ile ona potrwa - nie wie nikt. Aby wydłużyć remisję potrzebuję bardzo drogich leków, suplementacji oraz rehabilitacji. Pragnę odzyskać sprawność fizyczną, zadbać o wzrok i mobilność. Mam dla kogo! Moją największą siłą zawsze był i będzie ukochany syn. Moim największym marzeniem jest móc jak najdłużej żyć tak, jak żyłam zanim usłyszałam druzgocącą diagnozę...

Dlatego apeluję do Was, Drodzy - pomóżcie mi zebrać środki, które umożliwią mi walkę ze stwardnieniem rozsianym. Chcę żyć, chodzić, patrzeć jak dorasta mój największy skarb, być obok niego tak długo, jak starczy mi sił. Moje życie przecież dopiero się zaczęło i nie chcę pozwolić na to, aby skończyło się przedwcześnie.

Będę wdzięczna za każdą, nawet najmniejszą pomoc.  Dobro powraca!