leczenie Michała i Jakuba

 Mam na imię  Michał  mam 13 lat a mój brat Jakub 10.  Obaj  mamy zespół Aspergera czyli odmianę autyzmu. Mam duże problemy w kontaktach z rówieśnikami. Jestem samotnikiem, czuję się odtrącony. Moją pasja jest piłka nożna i w przyszłości chciałbym byc komentatorem sportowym, uwielbiam zwierzęta z zwłaszcza moje psy ( Tika i Biszkopta). to są moi przyjaciele i terapeuci. Mam dużą wadę wzroku ( +7) i noszę okulary, ze względu na swoje schorzenia a są to astma oskrzelowa i insulinopoprność wymagam ciągłego leczenia, diety  i stałej rehabilitacji . jestem pod opieką psychologa, pedagoga,  terapeutą SI,  psychiatry, neurologa, alergologa, foniatry, endokrynologa, gastrologa, laryngologa, lekarza rehabilitacji, logopedy, okulisty, ortopedy. Wymagam dużo zajęć dodatkowych i terapii na przykład i TUS ( trening umiejętności społecznych). Co roku wyjeżdżamy do sanatorium i na turus rehabilitacyjny. Rodzice robią co mogą ale nie na wszystko starcza środków finansowych,  Na stałe zażywam dużo leków . Bój brat jest mocno nadpobudliwy i podobnie jak ja jest pod opieka wielu lekarzy. mamy w szkole nauczycieli wspomagających , którzy pomagają nam funkcjonować w tym środowisku. jesteśmy pod opieką fundacji "Dzieciom zdążyć z pomocą" i liczymy tez na wpłaty 1,5%

Największym moim problemem jest trudność w kontaktach społecznych i uczeniu się bo bardzo mało wynoszę z lekcji z powodu centralnych zaburzeń przetwarzania słuchu. Nie potrafię wychwycić ważnych słów. Potoczna rozmowa odbierana jest prze ze mnie jako jakiś bełkot. bardzo pomogła by mi terapia metodą Tomatisa ale są to dosyć duże koszty. Pomagają mi tez na turnusach rehabilitacyjnych zabiegi które tam otrzymuje na przykład koloroterapia czy rezonans stachostyczny i gdybym tylko mógł to wyjeżdżał bym nie jeden raz w roku ale częściej bo mi to pomaga

pozyskaną kwotę przeznaczmy na terapię tomatis i zakup lampy do koloroterapii, jest to dla nas bardzo ważne i bardzo liczymy na Państwa pomoc i wsparcie. dobro wasze wraca. Pomóżcie nam proszę jak najlepiej przystosować się do życia w społeczeństwie. choroba chociaż jej fizycznie nie widać jest trudna i niesie wiele ograniczeń. przy pomocy terapii chociaż trochę z tych trudności może uda nam sie pokonać. proszę . pomóż

Liczę na Was i z góry dziękuje. 
Pozdrawiam wszystkich którzy to przeczytali