Duży - kolka nie wybiera

Co, jak, dlaczego?

Lenox, większości lepiej znany jako Duży (182 cm w kłębie zobowiązują ;)) , jest ze mną od 2011 roku. Nasza wspólna historia jest wyjątkowo długa, ciekawa i szczęśliwa. Jednak kolka nie wybiera. W środę 15 kwietnia rano, 2 dni po swoich 12 urodzinach, Duży jak zwykle zjadł śniadanie, wyszedł na padok i nagle sielankę przerwał ogromny ból. Kolka. Pomimo szybkiej reakcji, natychmiastowego przyjazdu weterynarza i rozpoczęciu leczenia zachowawczego, jelita zaczęły się przemieszczać. Po 40 minutach bez poprawy podjęta została decyzja o wyjeździe do Kliniki Koni na Służewiec.

Zespół lekarzy ze Służewca do wieczora dzielnie walczył o Dużego, jednak w obliczu braku poprawy jego stanu podjęta została decyzja o leczeniu operacyjnym. Lenox pomyślnie przeszedł zabieg i teraz powoli wraca do zdrowia. Jednak koszty ratowania jego życia tak jak on sam, nie są małe.

Dziś otrzymałam pierwszą fakturę – opiewającą na  6200 zł, a to wyłącznie koszty zabiegu. Przed nami jeszcze minimum 2 tygodnie w klinice. I kolejne faktury…

Najważniejsze jest to, że pomoc przyszła o czasie, dzięki czemu Duży żyje i dalej jest z nami. Zdaję sobie sprawę, że parafrazując Małego Księcia „Staję się odpowiedzialna na zawsze za to co oswoiłam.”  Zawsze ze wszystkimi kosztami radziłam sobie sama, lub przy wsparciu rodziny. Jednak tym razem nie dam rady. Muszę poprosić o pomoc. Każda, nawet najmniejsza złotówka, jest dla mnie ogromnym wsparciem w spłaceniu długu za jego życie. Jeśli nie możecie się dorzucić, to proszę! Podajcie dalej i trzymajcie za Dużego kciuki!

Z góry dzięki wielkie! <3

Jeżeli udało Wam się dobrnąć do tej części, jestem wam winna skrót naszej wspólnej historii 😉

Po stracie mojego pierwszego konia, w wyniku nieszczęśliwego złamania łopatki, nie wyobrażałam sobie posiadania kolejnego konia. Jednak, po bardzo długim czasie, zaczęło mi brakować koni w życiu. Rozpoczęłam bardzo luźne poszukiwania „konia profesora”, odpowiedniego dla mnie - amatora jeżdżącego dla przyjemności. Wymagania były proste – miał być bardzo grzeczny, duży i umieć coś czasem skoczyć. Jednak los chciał inaczej.

W żmudnych poszukiwaniach pomagała mi przyjaciółka raz po raz odrzucała „wynalazki”, które jej podsyłałam. Któregoś dnia odebrałam telefon: „Słuchaj, na sprzedaż jest świetny 3 latek. Duży, grzeczny, skacze w korytarzu wszystko, a do tego ma tyle siły, że niebo limitem. Jest naprawdę wyjątkowy, ja Ci z nim pomogę.” Skoro moim celem był doświadczony koń profesor… logiczne, że zakochałam się w Dużym z miejsca i skończyłam jako właścicielka niezajeżdżonego 3-letniego ogiera. 😉

Z perspektywy czasu była to najlepsza decyzja jaką mogłam podjąć! Duży okazał się spełnieniem marzeń, których nawet nie byłam świadoma. Bez problemu dał się zajeździć, a potem przez kolejne lata stopniowo i bezproblemowo się rozwijał, by w wieku 6 lat udanie rozpocząć starty w konkursach 130cm, czasami skacząc tak wysoko, że gubił jeźdźca w locie 😉 W międzyczasie ja rozwijałam się razem z nim i kiedy przejęłam stery, Duży przeprowadził mnie od poziomu klasy L do konkursów N1 .

Każdy musi kiedyś dorosnąć i kiedy ja rozpoczęłam pracę zawodową, Lenox przebranżowił się ze sportowca, na konia amatorskiego i jako przyjaciel towarzyszył mi w moich licznych przeprowadzkach pomiędzy miastami. Nigdy nie spojrzał się z zawahaniem na żadną przeszkodę. Nigdy niczego nie przestraszył. Z cierpliwością i zainteresowaniem znosi moje wszystkie, najbardziej szalone pomysły. Po 9 latach razem jest najlepszym koniem profesorem na świecie. Mam nadzieję, że przed nami jeszcze wiele wspólnych, szczęśliwych lat.