Pożar Lidkowego Domu

Kochani przyjaciele, znajomi, bywalcy Lidkowa, 

Wczoraj rano nasz dom rodzinny - dom naszych przyjaciół-wolontariuszy i podopiecznych uległ pożarowi. Nasza oraz Wasza bezpieczna przystań została strawiona przez ogień i zatopiona w nieskończonej ilości wody. Nigdy nie prosiłam o pomoc, jednak bez Was nie uda nam się odbudować Lidkowego domu...Był nie tylko naszym dachem nad głową ale również przestrzenią, która gościła niesamowitych ludzi i sprawiała, że wzrastała ich świadomość, wiedza o życiu i koniach. To pozwalało nam utrzymywać mnóstwo ogonów. Wszystkie zwierzęta są bezpieczne jednak opieka nad nimi wymaga naszej obecności, dlatego tak ważny jest czas oraz środki na odbudowę Lidkowego domu. 

Pożar
23 kwietnia zapisze się czarną kartką w Lidkowym kalendarzu. O 10 na dachu domu pojawił się ogień, dookoła mnóstwo dymu. Dzwonimy po straż, wyprowadzamy dzieci, psy, wynosimy koty. Biegniemy po wiadra z woda i próbujemy gasić zanim przyjadą wozy. Ogień wydaje się niewielki ale po 30 minutach nadal się pali. Przyjeżdża pierwsza straż, potem kolejna i kolejna. Łącznie jakieś 10 wozów, może więcej, nie jesteśmy w stanie policzyć. Zaczynają gasić ale dach cały czas się tli, ogień przenosi się na drugą stronę. Wynosimy wszystko co da się uratować. Przyjeżdżają kolejne osoby, znajomi, sąsiedzi, części z nich nie znamy nawet z imienia ale każdy pomaga nam ratować Lidkowo. 

W końcu straż zabrania wstępu cywilom, w środku robi się niebezpiecznie, woda płynie wszędzie, po ścianach, po klatce schodowej, glina ze ścian kapie na głowę. 120 ton wody, tyle musieli wylać strażacy. Po ponad 5 godzinach akcji możemy wejść do środka. Straty są przytłaczające, wszędzie woda, pozrywane ściany, pustka tam, gdzie zaledwie kilka godzin wcześniej wszystko wyglądało tak jak zwykle gdy zaczynaliśmy dzień przy owsiance i kawie.

Tego Lidkowa już nie będzie. Stare strawił ogień. Prosimy Was, drodzy Przyjaciele o pomoc w zbudowaniu Nowego. Domu dla ludzi i zwierząt, miejsca spotkań, pracy, rozwoju, miejsca gdzie każdy jest mile widziany. Pomóżcie nam odbudować nasz dom żebyśmy my mogli dalej pomagać Wam rozwijać siebie, Wasze konie, tworzyć wspólna bezpieczną i przyjazną przestrzeń, w której każdy może być sobą.

Historia
Do Lidkowa przyjechałam ponad 20 lat temu z moją mamą. Był tu tylko mały stary domek (bez łazienki i toalety) i stajnia. Potem pojawiły się pierwsze konie. Nie było łatwo, warunki dość spartańskie, zwłaszcza zimą kiedy trzeba było po ciemku nosić wodę ze studni aż do stajni żeby napoić konie. Daliśmy jednak radę. Przyjeżdżały kolejne zwierzęta, założyłam tutaj własną rodzinę. Potem wybudowaliśmy nowy dom, cały z gliny, z drewnianym dachem. Zamieszkały tutaj 4 pokolenia, wolontariusze, przyjaciele. Lidkowo się rozwijało, ja pracowałam jako koński behawiorysta, wykładowca, trener ludzi i koni. Chciałam robić to inaczej, zrozumieć konie, zbudować komunikację bez przemocy, nauczyć ludzi jak z nimi "rozmawiać". Z czasem Lidkowo rozwinęło skrzydła, z przestrzeni mojej i moich koni zostało przestrzenią dla wielu cudownych zwierząt i inspirujących ludzi. Pożar podciął nam skrzydła ale nie ustajemy w walce o nasze miejsce na ziemi. 

Lista potrzeb jest bardzo długa, dom nie nadaje się do zamieszkania, musimy osuszyć wszystko co uda się uratować. Do wymiany jest cały dach, wszystkie instalacje, nie wiemy gdzie skończy się ta lista. Remont to kwestia miesięcy, nie wiemy kiedy uda nam się wrócić do Domu. W dalszym ciągu mamy pod Naszą opieką 25 koni którym musimy zapewnić paszę, wodę. 

Bardzo prosimy Was o pomoc, liczy się każda złotówka. Liczymy na Was dobre dusze!

Lidka