Każda choroba przychodzi znikąd.

Dwa i pół roku temu jechałam po swoją pierwszą, małą kulkę do hodowli. Haps, bo tak nazwałam tego brzdąca, był wesołym szczeniakiem. Razem pracowaliśmy nad jego emocjami, małymi krokami pokonywaliśmy bariery, staraliśmy się, by problem Hapsa z nademocjonalnością nie był tak uciążliwy każdego dnia. Przez rok udało nam się sporo osiągnąć. Byłam taka szczęśliwa, zaczęliśmy ćwiczyć frisbee, chcieliśmy startować w zawodach na poważnie, a nie tylko dla przyzwyczajania do otoczenia i ludzi... No bo, który zapalony sportowiec nie chciałby dzielić tak wspaniałej dyscypliny ze swoim psem?

Myślałam, że jestem na dobrej drodze. Treningi, skupienie, wytrwałość w dążeniu do celu, wspaniali ludzie, którzy nas otaczali- dosłownie wszystko sprawiało, że mieliśmy siłę, by dążyć do idealnej harmonii.
Do czasu, aż Haps nie zaczął się dziwnie zachowywać...

Lizanie, drapanie, patrzenie się w jedno miejsce, prawie nieobecny pies, do tego nietrzymanie moczu, mlaskanie i kłapanie zębami... Zaczęłam robić badania, szukać odpowiedzi, dlaczego tak się dzieję... Zmieniliśmy dietę, wszystkie badania w normie. I doszliśmy do punktu, kiedy powinniśmy udać się do specjalisty, który przyjmuje we Wrocławiu. Mieszkamy prawie 400 km od tego miasta... Oprócz tego, brak nam środków na opłacenie konsultacji, badań na miejscu - rezonansu, USG... Ale jak to tak, zostawić swojego kompana - nie tylko w sporcie, ale i w codziennym życiu, sam na sam z chorobą? Przez brak pieniędzy?
Tak, większość stwierdzi, że powinnam je mieć, zwłaszcza jeśli zdecydowałam się na psa. Ale w życiu zdarzają się różne sytuacje, a ja nie chcę się poddawać tylko z tego powodu. Tyle razem przeszliśmy...

Weterynarze w moim mieście podejrzewają padaczkę lub guza mózgu, coś co na pewno daje podstawy neurologiczne...
Zwracam się do was z prośbą, ogromną... Mój najlepszy przyjaciel potrzebuje diagnozy i leczenia. Każdy grosz się liczy. Narazie nie myślimy nawet o powrocie do sportu, bo każdy bodziec może wywołać różne reakcje. Chcę tylko wiedzieć i zacząć to leczyć, a jedyną barierą, której nie możemy teraz przejść są pieniądze...