Nie chcemy za tęczowy most..

Kochani..

Bycie wolontariuszem to nie tylko przytulanie przesłodkich kociaków. To często ogromny ból, który sprawia, że my też wolelibyśmy nie widzieć, nie czuć, nie być tak blisko. Czasem słońce znika - jest tylko słony deszcz i znienawidzona tęcza, za którą odchodzą nasi podopieczni :( Jest ich już tam tak niesamowicie dużo..

Wiecie jak to jest uratować przed śmiercią parodniowe lub parotygodniowe kociaki, patrzeć jak dorastają i kochają nas całym swoim serduchem a potem oddać je w objęcia śmierci?? Radosne zabawy i harce cichną , przygniecione poteżnym uścickiem parwowirusa. Mruczenie zadowolenia przeobraża się w cichutkie pożegnanie ze światem. Maluchy znikają. Odchodzą.. Nic po nich nie zostaje oprócz śladów w naszych sercach. Tupot małych łapek jest coraz słabszy, coraz ich mniej :( 

Nie mamy już łez by żegnać kolejne kociaki. Robimy , co możemy, by pomóc im w tej nierównej walce :( Ogarnia nas bezradność , bezsilność i zwątpienie.

Faktury się mnożą a nam brakuje środków na kolejne kosztowne wizyty u weterynarzy. Nasze dzieciaczki muszą dostać wszystko, co możliwe , by miały szansę wygrać tę wojnę. One nie chcą jeszcze przechodzić na drugą stronę tęczy.

Pomóż im zostać <3 Przed nimi jeszcze całe kocie życia. Błagamy o pomoc dla naszych podopiecznych.

Surowice, kroplówki, leki, ciągłe wizyty,pobyty w lecznicy i pokaźna ilość pacjentów ( wirus zaatakował w trzech dużych domach tymczasowych ) - to generuje ogromne koszta  :(((  

Wiemy, że nie powinniśmy patrzeć na pieniądze, ale bez nich nie opłacimy leczenia. 

Pomożecie nam wygrać z parwowirusem??