Rehabilitacja Tomka po udarze

Typowy Tomkowy poranek - wczesna pobudka do pracy, ciche krzątanie w kuchni, szybki całus na pożegnanie w czoło siedmiomiesięcznej córeczki, nasze pożegnanie w biegu, skrzypnięcie zamykających się drzwi... Kolejny dzień życia naszej rodziny miał być łudząco podobny do wcześniejszych.

Nie ten.

4 sierpnia 2025 roku doszło u mojego męża do krwawienia z pękniętego tętniaka zlokalizowanego w obrębie naczynia okolicy płatów czołowych mózgu. Mały tętniak, skutki rozległe. 

Pierwsze godziny i doby były mieszanką złych i dających nadzieję wiadomości. Kiedy w drugiej dobie udało się zabiegowo zamknąć tętniak, myślałam, że najgorsze za nami. Ale krwawienie podpajęczynówkowe zmieniło się w rozległy udar krwotoczny obejmujący oba płaty czołowe, pojawiły się objawy podwyższonego ciśnienia wewnątrzczaszkowego. Stan bezpośredniego zagrożenia życia nie mijał. Każdy sygnał telefonu sprawiał, że serce podchodziło mi do gardła, każde połączenie mogło okazać się tym ze szpitala, a każda informacja tą, której bałam się najbardziej.

Obecnie, z dużą dozą ostrożności, można powiedzieć, że stan Męża przestał się pogarszać. I choć to o dużo za wcześnie, by móc odetchnąć, czas myśleć co dalej; czas szacować straty poniesione na polu walki o życie. Na chwilę obecną objawy które prezentuje Tomek wynikają z uszkodzenia płatów czołowych, w których zlokalizowane są ośrodki m.in. określające osobowość człowieka, odpowiadające za pamięć krótkotrwałą, planowanie, koncentrację, kontrolę emocji i zachowania. Mówiąc obrazowo- Mąż nie rozumie gdzie się znajduje, co się dzieje, trudność sprawia mu wykonywanie nawet prostych czynności; nie jest świadomy że w domu czeka na niego siedmiomiesięczna córka; porozumieć można się z nim w ograniczonym zakresie; potrzebuje stałej opieki. By mógł choć w pewnym zakresie wrócić do normalnego życia, być w stanie bezpiecznie funkcjonować, konieczna jest długa, złożona i kosztowna rehabilitacja, którą należy wdrożyć jak najwcześniej.

W domu czeka na Niego mała córeczka, spełnienie naszych marzeń, która od pierwszych chwil życia stała się centralnym punktem Jego świata. Ten świat utonął obecnie w mroku niepamięci, chaosie emocji i bałaganie znaczeń, ale nigdy nie przestanę wierzyć, że uda się go odbudować. 

Proszę pomóżcie mi pomóc Tomkowi.

Żona Asia.