Laura, młoda wojowniczka

Witajcie! Chciałabym przedstawić Wam moją 15-letnią siostrzenicę, Laurę, która aż do wakacji ubiegłego roku była pełną życia, spokojną nastolatką. Mimo, że los nie oszczędził jej cierpienia i 4 lata temu w wyniku choroby nowotworowej zmarł jej tata, Laura nie przestała obdarzać nikogo swoją pogodą ducha.

10 października 2023 roku po kilku miesiącach osłabienia, duszności, zawrotów głowy i wielu prób znalezienia przyczyny, Laura wraz z mamą usłyszały szokującą diagnozę - nowotwór złośliwy - chłoniak Hodgkina (ziarnica złośliwa). Dziecko od tego czasu przebywa w szpitalu.

W ciągu pierwszych dni od diagnozy na ciele Laury nie było już miejsca, które nie niosłoby za sobą historii kolejnego bolesnego badania lub zabiegu. To był dopiero początek. Gdy rozpoczęła się pierwsza seria chemioterapii Laura musiała zmierzyć się z niemal natychmiastową utratą włosów, co dla młodej, dbającej o wygląd dziewczyny było kolejnym ogromnym ciosem i fatalnie wpłynęło na jej psychikę. Zakup peruki to ogromne obciążenie finansowe, a Kasa Chorych pokrywa zaledwie ułamek wydatku. Do tego dochodzą stale rosnące koszty związane z leczeniem, dojazdy do szpitala, a nieobecności w pracy mamy Laury doprowadziły rodzinę do skraju bankructwa. A to nie jedyne zmartwienia.

Bóle jakie Laura odczuwa w trakcie chemioterapii są ogromne, a leki przeciwbólowe nieskuteczne. Dodatkowo jej organizm niemal nie produkuje krwinek, co niesie za sobą konsekwencje w postaci braku odporności i konieczności częstych transfuzji. Dziewczynka najlepiej czuje się w domowym zaciszu, ale nawet tutaj sytuacja rodziny jest fatalna. Dom od lat jest w remoncie, który przeprowadzali stopniowo z bieżąco zarobionych pieniędzy.

Laura potrzebuje niemal sterylnych, szpitalnych warunków, aby w przerwach między sesjami chemioterapii mogła bezpiecznie przebywać w domu i odpoczywać od szpitalnych "klimatów". Niestety rodziny nie stać na szybkie ukończenie remontu.

Przed Laurą jeszcze długa droga, minimum kilka sesji agresywnej chemioterapii, która wyniszcza organizm walcząc z największym wrogiem widocznym na jednym ze zdjęć. Walka może trwać latami. Chciałabym... wszystko, a bez Was nie mogę nic. 

Wszyscy wiemy, że życie nie jest sprawiedliwe. Wiemy, że dzieci nie powinny chorować. Mama Laury jest pielęgniarką z niemal 30-letnim stażem. To ona zawsze niosła pomoc, wsparcie, ukojenie w cierpieniu. Teraz sama potrzebuje pomocy, aby zapewnić swojemu jedynemu dziecku odpowiednie leczenie i warunki do przebywania we własnym domu. Nigdy o nic nie prosiła...

Dlatego wierzę w Was, Wasze serca i Wasze wsparcie. Z góry DZIĘKUJĘ.

Kasia, ciocia Laury