Pomóż Darii wrócić do zdrowia

Zbiórkę organizuję w imieniu mojej siostry, mamy małej Darii.

02 marca 2019. Sobota jak każda inna. Rano jeszcze nie podejrzewaliśmy, że będzie to dzień który zmieni nasze życie. Nasza córeczka, jak każdą wolną chwilę spędzała na dworze wraz ze starszym bratem.

 Nic nie wskazywało na to, iż zdarzy się tragedia.  Na naszą pięcioletnią Darię spadły ciężkie drzwi od pomieszczenia gospodarczego. Mój mąż był w takim szoku, że jedną ręką je odrzucił . Tylko dzięki jego błyskawicznej reakcji Daria żyje. Cały impet uderzenia poszedł w główkę. Żadnego złamania kończyn, nic, tylko główka. Ratownicy po przyjeździe od razu wiedzieli że sprawa jest poważna i wezwali drugą karetkę. Szybki transport do szpitala  śmigłowcem do Warszawy. Natychmiastowa operacja krwiaka po prawej stronie głowy i nerwowe oczekiwanie. Minuty przerodziły się w godziny. Pierwsza tomografia i słowa lekarzy, które na zawsze zostaną nam w głowie „nie wiem czy Pani córka dożyje następnej tomografii, ma 20% szans na przeżycie”.

To była najgorsza niedziela w naszym życiu. Udało się, żyje, druga tomografia. Diagnoza jeszcze gorsza. Rozległe wewnętrzne obrażenia mózgu, obrzęk móżdżka, złamana czaszka z odszczepami, uszkodzenie lewego oka (nerw okoruchowy). Godziny zmieniały się w dni a dni w tygodnie. Dwa dni przed piątymi urodzinami (22.03.2019) doznała krwawienia do prawego płata czołowego, kolejna operacja założenia otwartego drenu komorowego. Piąte urodziny (24.03 2019) Daria spędziła w szpitalu w śpiączce. Nasze życie zmieniło się nie do poznania. Codzienne życie na OIOMie, kolejne konsultacje lekarskie. Niektóre wlewające nadzieję w nasze serca, inne wręcz odwrotnie.

Nasza córeczka już półtora miesiąca jest w śpiączce. Otwiera oczko, ale na razie jest to puste spojrzenie. Wiemy, że słyszy nasz głos, ale nie wiemy czy widzi. Lekarze nie są pewni czy kiedykolwiek się obudzi, ale powtarzają też, że mózg dziecka jest bardzo plastyczny i nie da się niczego przewidzieć.

Daria urodziła się w 32 tyg i od pierwszych chwil życia pokazała jaka jest waleczna. Bardzo szybko dorównała rówieśnikom i rozwijała się bardzo dobrze.

Przed wypadkiem była pełna energii i zawsze uśmiechnięta. Kochała swojego kotka Buraska , z którym uwielbiała się bawić. Każdą chwilę spędzała ze swoim starszym bratem, który zawsze się nią opiekował i jest z nią bardzo związany.

Obecnie Daria jest w śpiączce,  po ciężkim urazie głowy i kraniotomii. Przeszła trzecią już operację wymiany drenu i założenia PEG (żywienia dojelitowego), Ma uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego  i tylko bardzo intensywna rehabilitacja może pomóc ją obudzić. Po wyjściu ze szpitala trafi prawdopodobnie do kliniki „Budzik”, ale wybudzenie jej to będzie dopiero początek naszej drogi do odzyskania naszej małej, kochanej córeczki. Nie wiemy jakie deficyty neurologiczne będzie miała po wybudzeniu. Może trzeba będzie nauczyć ją wszystkiego od nowa: mowy, poruszania się.

Daria to prawdziwa Fajterka. Już raz zaskoczyła lekarzy, kiedy okazało się, że porusza rączkami i nóżkami. Chociaż nie wiemy czy są to ruchy świadome, wiemy na pewno że nie jest sparaliżowana. Wierzymy, że żywienie dojelitowe, które ma teraz, pozwoli jej nabrać sił i da jej jeszcze większą wolę życia i walki z tym co ją spotkało.

Po urazach jakich doznała nasza Darunia kluczowy jest pierwszy rok. Wszystko to co uda nam się wypracować, w tym właśnie czasie, da jak szansę na powrót do możliwie jak największej sprawności nie tylko ruchowej ale przede wszystkim umysłowej.

Wiemy że na tym portalu jest dużo potrzebujących dzieci i dużo już otrzymało pomoc. Zwracamy się do wszystkich osób dobrej woli o pomoc. Przed nami długa, kosztowna droga.  Oboje pracujemy, jednak nasze zarobki nie pozwalają nam na sfinansowanie rehabilitacji. Naszym marzeniem jest aby Daria poszła z rówieśnikami do normalnej szkoły i znowu była tą uśmiechniętą i radosną dziewczynką.