4 runda walki z rakiem Małgosi

Mam 46 lat od 2012 roku walczę z rakiem .Diagnoza była dla mnie szokiem .Szukanie ratunku , wizyty, badania, znalezienie miejsca gdzie mogą mi pomóc .Wszyscy mówili trzeba amputować nogę !Doprowadziło do tego że znikłam z dnia na dzień ,wszystkie plany uległy zmianie. Dostałam się do instytutu w Warszawie ,tam lekarz zoperował mi nogę i usunął mutanta . Zanim to zrobił miałam zaszczyt, poznać Anioła Kasię . To ona cała noc przed tak ciężką operacją przygotowywała mnie swoimi opowieściami, swoja odwagą pokorą i szacunkiem do ludzi że nie warto się podawać trzeba walczyć. Łatwiej mi było iść na salę operacyjną. Kiedy się obudziłam i miałam nogę udało się. Pierwsze co przyszło mi do głowy to: to że ja mogę jeszcze tyle zrobić .Żyję ,a Bóg dał mi szansę. Nie myślałam o sobie, myślałam o innych chorych .Odwiedzałam Kasię w szpitalu robiłam wszystko żeby w jej ciężkich chwilach pomóc.Kiedy ją bolało wymiotowała choć na chwile wzbudzić u niej uśmiech . Kasia przegrała ,odeszła do niebieskiego nieba, ale ja pozostałam z myślami żalem smutkiem .Nagle bum kolejna wznowa. Myślę: teraz to już amputacja, ale nie mój wybawca lekarz nie dał za wygrane. Wmontował mi entoprotezę kolanowa .Zgięcia nie było w kolanie, ból niemiłosierny wózek inwalidzki nauka wszystkiego od początku gorączki plastry z morfiny z którymi się zaprzyjazniłam ,żeby funkcjonować .Pomogły mi w realizacji zdjęć .Swoim wizerunkiem chciałam pomoc innym kobietą żeby się nie podawały, że rak ma wile twarzy i jak doszłam do etapu chodzenia o kulach zrobiłam zdjęcia udało się. Dostałam wiele sms-ów, e-mieli z podziękowaniem .Nadeszła chwila załamania że nie potrafię już normalnie żyć ,że wejście po schodach to wejście na Mount Everest .Podniosłam się i pojawiła się mała dziewczynka Ola chora na raka. Też miała go w nodze .Znowu pałer !Zrobiłam co mogłam. Odwiedzałam ją, widziałam w jej oczach uśmiech. Podświadomie czułam że ona wygra, nie ucieknie do nieba jak Kasia.  Tak się stało ,Ola żyje i ma się dobrze. Za to u mnie znowu pojawił się nie proszony gość ,kolejna wznowa chondrosarcoma g2 i znowu od początku. Operacja, chemioterapia odpada radioterapia tez gdyż mój gość odporny i jedyne co ratuje mi życie to operacja. Udało się, wycieli mi 3 wznowę .Nastała cisza. Cieszyłam się, zaczęłam szukać pracy. Miałam więcej czasu na pomoc innym. Życie toczyło się spokojnie  i pojawiła się Basia w moim życiu z rakiem piersi trzeba dziewczynę wesprzeć pomyślałam. Pieniędzy nie mam bo sama jestem bankrutem ,skazana na pomoc innych, ale zawsze mogę coś zrobić. Znowu sukces Basia doprowadziła się do kultury bo tak ja nazwałyśmy, dochodzi do siebie jest dobrze .Jest jeszcze Asia, za która codziennie się modlę i wiem że to własnie ona będzie przykładem człowieczeństwa dla wszystkich chorych na raka .Ta sielanka nie trwała ,długo pojawiła się 4 wznowa u mnie jestem już po operacji wycieli mi ponownie. Noga w opłakanym stanie ,potrzebna rehabilitacja , a to kosztuje. Moje oszczędności już nie ma jest tylko moja biedna renta a leki i reszta dużo kosztuje zostało mi wołanie o pomoc, aby polepszyć mój stan zdrowia .Żebym mogła nadal chodzić z prostej nogi ,żeby w końcu przestało mnie boleć, żebym miła szanse jeszcze coś dobrego zrobić obudzić się bez bólu. Wrócić do żywych .Pomóżcie mi proszę !Każda złotówka jest ważna ,nie zawiodę was obiecuje . Wpłaty można również dokonać w walucie zagranicznej na paypal [email protected]