Zbieram siły, by wrócić do życia

Ciało, które potrzebuje pomocy. Serce, które szuka spokoju. Dusza, która nie chce się poddać.

Mam na imię Natalia. Pracuję na pełen etat, ogarniam życie jak umiem – mieszkanie, rachunki, szkołę, zakupy, codzienność. Robię wszystko, by było „normalnie”, ale są dni, gdy wieczorem czuję, że opadam z sił.

Od pięciu lat zmagam się z depresją. Uczę się żyć z nią, choć to życie często boli. Na psychologa z NFZ czekam już trzeci rok – kolejny termin mam dopiero w 2026 roku. Wcześniej korzystałam z terapii prywatnie, ale dziś już mnie na to nie stać. Gdy trzeba wybierać, stawiam potrzeby dziecka ponad własne. Tak działa serce mamy.

W grudniu przechodzę operację bariatryczną – na szczęście finansowaną przez NFZ. Ale wszystko, co dzieje się po operacji – specjalistyczna dieta, suplementy, badania, zmieniające się ubrania, powrót do zdrowia i sił – muszę pokryć z własnej kieszeni.

Zaciągnęłam też 8 tysięcy złotych długu, by odświeżyć mieszkanie. Nie na luksusy – po prostu, żeby stworzyć przestrzeń, która choć trochę koi. Taką, w której łatwiej oddychać i wracać do siebie.

Wiem, że nie jestem jedyna z trudnościami. Ale dziś to ja uczę się prosić – nie o luksus, tylko o chwilę wytchnienia.

Zostawiłam za sobą relację, w której gasłam. Długo nie potrafiłam stawiać granic, długo nie wiedziałam, kim jestem. Dziś jestem w drodze powrotnej do siebie. Uczę się słuchać własnego głosu, ufać sobie i budować życie od nowa – na własnych warunkach, z sercem otwartym, choć poranionym.

To nie jest koniec. To początek. Ale potrzebuję oddechu, by iść dalej.

🪷 Na co zbieram?

🔹 Spłata długu 8 000 zł (odświeżenie mieszkania)
🔹 Koszty diety, suplementów, badań kontrolnych i ubrań po operacji – ok. 4 000 zł
🔹 Wsparcie psychologiczne (dla mnie i mojej córki) – ok. 2 500 zł
🔹 Poduszka finansowa na rachunki i nieprzewidziane wydatki – ok. 2 000 zł
📌 Łącznie: ok. 16 500 zł

Nie proszę o wiele. Proszę o chwilę spokoju. O przestrzeń, by dojść do siebie, wrócić do sił i pokazać mojej córce, że warto walczyć o siebie – nawet, gdy się długo było w cieniu.

Każda złotówka to cegiełka. Każde udostępnienie to znak, że nie jestem sama.
A jeśli tylko przeczytałaś/przeczytałeś – dziękuję. Może to pierwszy raz od dawna, kiedy naprawdę ktoś mnie zobaczył.