Ratunek przed amputacją nogi Jak założyć taką zbiórkę?

Ratunek przed amputacją nogi

0 zł z 12 000 zł (Cel)

Paweł Gołuchowski

Organizator zbiórki

Witam serdecznie

Nazywam się Paweł Gołuchowski

Przedstawiam ku przestrodze krótką historię naszej rodziny

Razem..od początku aż po kres

Rodzice są ze sobą niemal 50 lat I wciąż bardzo się kochają.

Od ponad roku ich życie wystawione jest na nieustanną próbę. Jest to pròba życia z nieustannym widokiem kochanej osoby w ktòrej to życie powoli, z dnia na dzień i niewyobrażalnym bòlu gaśnie. Oto czym jest miażdżyca i jej następstwa- długotrwałą nieubłaganą torturą dla ciała i ducha. Jakże okrótną konsekwencją dla nieświadomego istnienia.

Oto jak się wszystko zaczęło: (piszę to ròwnież jako przestrogę abyście nigdy nie byli w podobnej sytuacji a gdyby Wam zagrażała- abyšcie wiedzieli lepiej niż my jak właściwie postąpić)

Pewnego dnia tata pracując w ogrodzie stracił ròwnowagę, potknął się i uderzył w nogę. Rana ktòra powstała nie była ani bardzo głęboka ani rozległa. Była za to początkiem powikłań, które po roku rozwinęły się do stanu w którym pomimo działań noga zamieniła się w jedną wielką miejscami już obumarłą ranę. Stanu, na ktòry publiczna służba zdrowia (rzeźnia na Szaseròw) ma już jedno, jakże straszne lekarstwo- amputację. Statystyki podają, że co 4 osoba umiera w wyniku powikłań.

Największą szansą, jaką widzieliśmy był zabieg angioplastyczny mający na celu udrożnienie tętnic i żył nogi. Zabieg został przeprowadzony w szpitalu Praskim. Operacja pomimo starań lekarzy nie przyniosła pożądanych efektów. Choć tata zaczął już po zabiegu chodzić i pomimo poranionej całej stopy dochodzić do siebie, wszystko ustało. Chwila nieuwagi, nieduże zacięcie chirurga przy oczyszczaniu rany podczas jednej z wizyt kontrolnych, następnie uraz i obfity krwotok z tego miejsca w wyniku przypadkowego uderzenia podczas transportu medycznego i olbrzymia, jak na chudziutkiego ojca, utrata krwi... Od tego czasu tata już nie wstał, opadł z sił.

Jeszcze niedawno (tego roku na wiosnę) siedzieliśmy wspòlnie w małym, bujnie porošniętym ogródKu i wspólnie z mamą pomagališmy tacie uczyć się chodzić na nowo. 10m, 15m, "do furtki i z powrotem" mając oparcie w nas i w kulach. Z dnia na dzień postępy i coraz większe światło w tunelu. Od utraty krwi wszystko się zmieniło. Mijały dni a tata zamiast odzyskiwać siły chudł i gasł niezmiernie powoli. liczyliśmy, że potrzeba czasu aby odzyskał siły, ale krew w ciele nie wytwarza się już tak ochoczo. Z każdą wizytą widywałem i widuję coraz bardziej umęczoną nieustanną opieką w dzień i w nocy mamę, ktòra już nie wie jak pomòc cierpiącemu mężowi. Tata jeszcze jakiś czas temu był w stanie siedzieć. Możliwość ta skończyła się kiedy odleżyny od siedzenia stały się nie do zniesienia. Obecnie zostaje jedynie pizycja leżąca i liczenie na to, że ból pozwoli w końcu zasnąć, że wymęczony organizm pogrążywszy się we śnie odpocznie a umęczony umysł choć na chwilę zapomni o bólu. Leki przeciwbòlowe już dawno przestały przynosić ulgę. Stan nogi i całego organizmu z braku ruchu zaczął się znòw pogarszać. Niczym równia pochyła..

Próba konsultacji chirurgicznej w państwowej poradni zaowocowała skierowaniem na oddział zakaźny rzeźni na Szarerów (Warszawa) z sugestią pozostawienia na oddziale w hospitalizacji. Tata cieszył się na tą myśl- "w końcu może odpoczniesz" mòwił do mamy.. Może tam coś poradzą. Dlaczego nazywam to miejsce rzeźnią? Ano dlatego, że kiedy tata tam trafił- "lekarz" zerknął na nogę i nie patrząc w papiery/badania zawyrokował: "noga jest do ucięcia powyżej kolana bo jest przykurcz. Proszę zabrać pana do domu i dzwonić pod ten numer w celu umòwienia operacji" po czym odszedł. Rodzicom mowę odjęło. Tego samego dnia byłem u nich. Tata (niesamowicie twardy i odporny na ból) powtarzał tylko: "niech obetną, ja już nie wytrzymuję tego bólu, juź chcę żeby to się skończyło". To był niezwykle przykry widok.. Jakby ktoś zgasił w nich resztki nadziei. Siedząc wspólnie przy stole jednocześnie widziałem jak w głowach kłębią się rozmaite wizje "nieuniknionego" werdyktu. Mi zaś kłębiły się statystyki i fakty. Taka operacja była by początkiem końca. Nieustannym dożywotnim kalectwem w ròwnie wielkim cierpieniu. Oznaczała by poddanie zanim wykorzysta się wszystkie możliwości. Nie mogłem na to dłużej patrzeć.

Bezsilność wybudza z marazmu. Bezzwłocznie zapisałem tatę do niezależnej placówki -Instytutu Kardiologii w Józefowie aby z drugiego niezależnego źródła zweryfikować zasadność wyroku wydanego w rzeźni. Na twarzy lekarza malowało się szczere wpòłczucie kiedy oglądał badania i to, co zostało jeszcze zdrowe z nogi.

Stwierdził: "szkoda że tak późno... Jest szansa uratować tą nogę.. Trzeba pròbować ją ratować wszelkimi sposobami! Nawet jeśli się uda- będzie się długo goić. To bardzo trudna i długa operacja a tata musi mieć wyprostowaną nogę- ma przykurcz.. Inaczej fizycznie nie damy rady wprowadzić instrumentòw. Operacje tego typu w naszej placówce nie są refundowane, musi pan wiedzieč, że to koszt w sumie z wszystkimi czynnošciami 10-12.000zł" zakładam, że bliżej 12.. Tego w tej chwili nie jestem w stanie ocenić powiedział lekarz. Jeżeli pan się zdecyduje- możemy tatę przyjąć 30.lipca2018 do domu wròcił by w środę. Zgodziłem się bez namysłu (choć koszt operacji jest obecnie kroplą w morzu wydatków poniesionych na opatrunki i próby rehabilitacji).. Widziałem w tym lekarzu szczerą troskę i chęć pomocy.

Kwota potrzebna na operację nie jest nieosiągalna, ale nie dysponujemy nią na tą chwilę. Niewielkie oszczędności niemal w całości pochłonęły przez ostatni rok wydatki na opatrunki i leki. Choć nią nie dysponujemy, do środy wydobędziemy niezbędne fundusze choćby z podziemi jeśli będzie trzeba.

Wracając do domu karetką cudownie było patrzeć jak w ojcu na nowo rodzi się chęć walki, nadzieja, siła.. Wspaniały lekarz ..powtarzał ciągle. W ogrodzie sanitariusze zatrzymali się na chwilę z łóżkiem. Tata spoglądał w niebo.. Pięknie dziš słońce świeci sunku. Dawno go nie widziałem.

Nie prosimy Was o datki ani wpłaty. Zaistniała sytuacja jest konsekwencją trybu życia, predyspozycji, opieszałości i zaniechań w kluczowych momentach. Nie chcemy Was tym obarczać :-:-) pieniądze bardzo pomagają i serdecznie z całego serca dziękujemy jeśli zdecydujecie się okazać wsparcie ale nie są one jednak celem tej publikacji.

Dajemy Wam kròtką historię naszej rodziny aby ustrec Was od tego losu i takiego toru zdarzeń.

Dajemy najcenniejszą z możliwych do przekazania lekcji:

-pokory wobec życia

-wytrwałości, hartu ducha, niezłomnośc, woli walki, determinacji

-miłości małżonkòw na dobre i na złe, w zdrowiu i w chorobie

-Więzi rodzinnych i ich siły.

Z całego serca życzymy, aby los nie wystawiał Was na podobną próbę a jeśli wystawi, aby nie złamał w Was tego, co najcenniejsze...

Żyjcie šwiadomie, mądrze zaš czerpcie z dóbr natury.

Razem...od początku aż po kres

Przydatne linki:

Klinika w której odbędzie się operacja

http://www.centrumkardiologii.pl/ oraz cennik http://www.centrumkardiologii.pl/szpital.php