Spartańskie warunki młodej mamy

Cześć, nazywam się Paula i jestem położną w ogromnym szpitalu na Podlasiu. Na co dzień zajmuję się noworodkami i ich mamusiami od porodu aż po wypis do domu. Przez niezliczoną ilość dyżurów poznałam miliard przypadków, wysłuchałam milion historii, wyedukowałam setki mam. Codziennie przy wypisie ze szpitala towarzyszy młodej mamie i dzieciątku ojciec. Jest wtedy multum radości, naprawdę wzruszający widok. Do momentu..

Czasami zdarza się tak, bardzo rzadko, że młoda mama jest pozostawiona sama sobie. Rodzi maleństwo i nie ma komu ich odebrać. Brak tej całej radości, jest tylko zmartwienie o to co będzie dalej.

Zwracam się z ogromną prośbą w imieniu moim i moich koleżanek położnych, znajomych, rodziny o pomoc dla 27-letniej młodej mamy, która na ten moment ma pod opieką przepiękną 12-letnią córkę i cudownego 10-letniego synka, a od Kilku dni dzidzię - Anastasię.

Pomogłam młodej dziewczynie przedostać się ze szpitala do domu i jej dzieci. To co zobaczyłam przeszło ludzkie pojęcie...  W domu, w którym mieszkają nie ma podłogi, a jeżeli gdzieś tam jest, to są to co najwyżej spróchniałe deski, które zapadły się w momencie kiedy przekroczyłam próg domu. Pomiędzy deskami i pod dywanami czarna ziemia. Strach było iść dalej. Ania (dajmy tej mamie tak na imię, zachowajmy anonimowość) oznajmiła, że brak im bieżącej wody. Z tego względu nie korzystają ani z wanny, ani z toalety. Przed lepianką (bo tak to wygląda), dzień przed porodem Ania rozpaliła ognisko by nagrzać dzieciom wodę do kąpieli w MISCE(!). Kupują 5 litrowe bańki i tak żyją już okrągły rok. Nie muszę chyba wspominać, że wszystkie ściany mają na sobie pleśń, która jest ogromnym zagrożeniem dla ich zdrowia, a w szczególności dla układu oddechowego. Poniżej kilka zdjęć, które zdecydowanie nie oddają tego co zobaczyłam na żywo.

Ania uciekła z Litwy, przyjechała do Polski w nadziei, że otrzyma pomoc. Jest tu już 15 lat i dalej żyje jak człowiek pierwotny, pomimo, że cały czas starała się jednocześnie zarabiać i utrzymać dzieci przy życiu.

Ludzie! Mamy XXI wiek, a takie warunki nadal mają miejsce!

Dziś zapytałam 12-letnią dziewczynkę i 10-letniego chłopca o ich marzenia, nie mieli pojęcia, czym one właściwie są. Przyznali zgodnie, że bardzo by chcieli dostać HULAJNOGI! Brak im zabawek, dziewczynka marzy również o lalce (dowiedziałam się dokładniej - L.O.L. SURPRISE O.M.G. to jej największe marzenie), a chłopczyk o szybkim samochodziku. Marzeniem młodej mamy było aby ona i jej dzieci miały dach nad głową, zdrowie i by  już nigdy nie musieli martwić się o jedzenie.

13.07.2020 - mam nadzieję, że to data, która zapoczątkuje coś dobrego w tej rodzinie, da im mały promyczek nadziei, a Wy mi w tym pomożecie. Samej nie dam rady, a razem możemy zdziałać wiele!

Proszę Was o wsparcie finansowe za zgodą Ani na zakup jedzenia dla całej czwórki, o wszystkie rzeczy, jakie mogą przydać się noworodkowi, o ubrania, kołdry, ręczniki, pościele, czajniki, sprzęt rtv, agd, kosmetyki, chemię, cokolwiek co jest niezbędne do życia.  Chciałybyśmy, by młoda mama wraz z dziećmi znalazła swoją przystań, w której będzie schludnie i bezpiecznie.

Przejrzyjcie swoje szafy, może są tam rzeczy, które łudzicie się że jeszcze użyjecie, nałożycie, wykorzystacie, a de facto leżą nieruszane od 2-5-10 lat. Nie raz jest tak, że z szafy aż się wysypuje - może akurat są to rzeczy, które przydadzą się rodzince.

Mama nosi rozmiar ubrań 38, buty również 38.

12-letnia dziewczyna ma około 130 cm wzrostu, rozmiar bucika 35.

10-letni chłopczyk ma około 120 cm wzrostu, rozmiar bucika 34.

Malutka Anastasia ma około 3kg i jest tyci noworodkiem.

Dziś mieliśmy dość mało czasu, była godzina 20:00, dzięki ekspresowej zbiórce udało nam się zebrać jedzenia na tydzień jak nic - przekazaliśmy co mieliśmy, a jutro działamy dalej.

Liczę na Wasze ogromne serduszka i pamiętajcie lepiej dać niż brać, buziaki!