pomagamy Bartkowi

Bartek ma 13 lat i do niedawna był aktywnym nastolatkiem.  Wszystko zmieniło się na początku października 2018 roku, kiedy to lekarka źle zdiagnozowała mojego brata. Pomimo próśb Mamy aby wykonać badania krwi, w przychodni uznano, że antybiotyki wystarczą, bo to zwykła angina. Dopiero kolejne prośby przekonały aby takie badania zlecić. Po dwóch dniach stan Bartka pogorszył się. Ponownie udaliśmy się do lekarza wraz z wynikami badania krwi. Tym razem przyjęła nas inna lekarz rodzinna, która przepisała jeszcze silniejsze leki. Wyniki sprawdziła pobieżnie uznając, że są w porządku. Niestety był to kolejny błąd lekarski. Na drugiej stronie (na którą lekarka nawet nie spojrzała) wyniki alarmowały o wysokim poziomie cukru we krwi, a także o postępującym zakwaszeniu organizmu. Dwa dni później Bartek był tak osłabiony, że z utratą świadomości trafił na odział intensywnej terapii do Kliniki Endokrynologii i Diabetologii Wieku Rozwojowego (Samodzielny Publiczny Szpital Kliniczny Nr 1 we Wrocławiu). Rozpoznano u niego cukrzycę typu 1, dodatkowo doszło do poważnego zakwaszenia organizmu (kwasica ketonowa), w wyniku której ucierpiały także nerki. Leczenie wymaga od Bartka kilkukrotnych podskórnych wstrzyknięć insuliny w ciągu dnia, podawanie insuliny o dłuższym działaniu na noc, oraz systematycznego, wielokrotnego sprawdzania poziomu glukozy we krwi. Jest to model funkcjonalnej intensywnej insulinoterapii, niezbędnej do normalnego funkcjonowania.

Stan zdrowia Bartka  w dalszym ciągu nie jest stabilny. Chciałabym, żeby mój brat jak najmniej myślał o chorobie, dlatego szukamy dla niego najlepszego leczenia. Proszę Was o finansową pomoc, ponieważ wizyty u specjalistów, leki oraz dieta przy chorobie cukrzycowej, nas przerosły.  

Dziękujemy!