Moja ostatnia nadzieja

Witam, mam na imię Patrycja i to co tutaj  napisze dla wielu z Was może wydać się sceną z filmu a nie prawdziwym życiem. Otóż.. Mając 3 lata wylądowałam w domu dziecka. 2 lata później adoptowali mnie ludzie u których spędziłam kolejne 13 lat życia. Teraz jako dorosła kobieta, utrzymująca się sama, nie mająca rodziny stoję nad przepaścią.. gotowa skoczyć.. Kilka miesięcy temu było zupełnie inaczej. Miałam poukładane życie. Jeden dzień zniszczył wszystko nad czym pracowałam. Moja mama.. Kobieta o której uwagę starałam się całe życie.. Odezwała się.. Pragnęła poznać swoją pierworodną córkę. Jakże byłam szczęśliwa! Ta mała dziewczynka która tak bardzo potrzebowała matki wciąż była w środku.. Po pewnym czasie wyjechała.. Bez słowa.. Za granicę.. Caly świat znowu runął mi na głowę.. To niestety nie było najgorsze.. Pozwoliłam jej niestety poznać mnie za bardzo.. Wiedziała wszystko. Zasłużyła się.. Dlatego wyjechała.. Dzisiaj ja splacam to, czego moja matka nie mogła. Szukałam jej, niestety nie istnieje ona dla banków, dla prawników. Nigdy nie miała pracy... Ja zaslepiona uwagą którą mi dawała nie miałam pojęcia że jest ona zdolna do czegoś takiego. Prosiłam o pomoc rodzinę która mnie wychowywała.. Nie mogę na nich liczyć.. Szukałam pomocy u prawników. Nie jest to niestety takie łatwe jak by mogło się wydawać.. to łącznie 10 tysięcy złotych. Nie daje sobie z tym rady.. Nawet przy dwóch pracach. Dlatego jestem tutaj.. Błagam. Proszę o pomoc. Nie mam się do kogo zwrócić. Nie mam nikogo. Jestem niestety sama.. To wszystko coraz bardziej mnie przytłacza.. Będę ogromnie wdzięczna za każdą pomoc której mi Państwo udzielą. Dziękuję.