Wesołe jest życie.

Aktualizacja 2023

Witam Państwa.

Jak dotychczas czyli od 2020 roku do dnia dzisiejszego tj 2023 Nie udało mi się zebrać jak widać pełni kwoty. :( 

Jestem wdzięczna za pomoc mi udzielaną.  A kim jestem ?

Nazywam się Anna Bąkowicz. Pracowałam jako Technik RTG przez wiele lat. Jestem po wielu operacjach na nogi. Mam protezę stawu biodrowego ale to nic w porównaniu do tego do mnie spotkało. W 2013 roku doznałam ciężkiego udaru mózgu- krwotocznego. Przeżyłam tylko dzięki mojemu synowi Marcinowi który mnie uratował. Przeszłam bardzo długa drogę przez okres hospitalizacji po początki nauki chodzenia na nowo. Było to 6 miesięcy walki którą toczę po dziś dzień.

Niestety jak to bywa wszystko się kończy. Na dzień dzisiejszy nie ma już rehabilitacji ani domowej a na hospitalizację - czyli rechalilitację na NFZ to już czekam od ponad 2 lat

Sytuacja nie poprawiła również Dobra Zmiana i jakie skutki pociągneła dla mnie. Obecnie mam też problem żeby sie poruszać nawet po mieszkaniu lub w prostych czynnościach domowych. Liczę Na Państwa wsparcie. Moja skromna emerytura już nawet nie starcza mi na podstawowe potrzeby leki i jedzenie i nawet 13, 14 nie ratują sytuacji finansowej a 35 lat pracowałam w Służbie Zdrowia jako właśnie Technik RTG. Sama niosłam pomoc nie raz poszkodowanym a dziś to ja potrzebuje pomocy.

Rehabilitacja domowa to konieczność, a nie moja wyobraźnia. Jest mi ona potrzebna do codziennego życia. Z biegiem Lat moja ręka-a mam sfastykę - nie jest mi już posłuszna i żyje swoim życiem. Mój syn się mną opiekuje i stara się robić co może, ale i on też nie dają rady.

Czuje się młoda i to strasznie na mnie oddziałuje, że nie mogę być bardziej samodzielna i jest mi z tym coraz ciężej.

Odpowiednia pomoc (rehabilitacja) jest mi niezbędna. Nikogo nigdy o nic nie prosiłam, ale nie mam już wyboru. Proszę was o pomoc w "normalnym życiu" chociaż wiem, że nie będzie ono normalne, ale chociaż bardziej komfortowe. Mam zlecenie na rehabilitację w ośrodku w Konstancinie Jeziorna, ale jak się niedawno dowiedziałam, przyjmują dopiero pacjentów z 2015 roku.

Więc moje skierowanie jest dość mocno stare (chodzi mi o to, że nie ma miejsc lub zwalniają się te które ... nie dokończę).

Jedna dłuższa wizyta miesięczna w prywatny w ośrodku kosztuje majątek, którego nie mam i już za życia pewnie mieć pewnie nie będę. Kwota jest kosmiczna -jak dla mnie- bo to bagatela (za 2 miesiące) +/- 35000 zł. A niewątpliwie poprawiłaby, pomogła, nie mówiąc już o wizytach rehabilitacji domowej. Po takiej nawet latem potrafiłam wychodzić już na spacer nie sama, ale z pomocą. Już nie 25 a 35 lub więcej, bo inflacja zrobiła swoje i jak doskonale wiemy, wszytko poszło w górę, i są to konsekwencje wyższych cen.

Dla mnie liczy się to, bym mogła żyć, zrobić coś sama. Czuć się tak jak się czułam dawniej, choć wiem, że to nie możliwe, czasu się nie cofnie.

Będę wdzięczna za jakąkolwiek pomoc i nie tylko na rehabilitację, ale do tego, by móc żyć. Żebym mogła zaśpiewać słowami piosenki " Wesołe jest życie staruszka (...) wesołe jest życie ha ha" Choć to śmiech przez łzy.