Dobry wieczór, my z Ukrainy

Dzień dobry.

Nazywam się Krzysztof Koza, od pierwszego tygodnia wojny pomagam walczącej Ukrainie, najdalej i najgłębiej jak się da. Pisząc ten tekst w 67 dniu wojny nie umiem już sam określić ile dokładnie dni byłem w Ukrainie – około 50 dni?

Wiem, że do dziś zrobiłem 46 tysiecy km, jezdzac i udzielajac pomocy Ukrainie.

Dzięki współpracy z Administracja Wojskową oraz Ministerstwem Obrony Ukrainy Docieram w najbardziej dotknięte działaniami wojennymi tereny Ukrainy.

Jeszcze do niedawna były to okupowane okolice Kijowa - Głównie region Browary, teraz coraz więcej pomocy udzielamy w Charkowie, Donbasie, Mikołajewie. Jednym słowem - staram się być tam gdzie jest najgorzej, gdzie większość pomocy nie dociera, z rożnych powodów, najczęstszym jest wysokie zagrożenie działaniami wojennymi okupanta.

Pomimo tego zagrożenia, tam nadal mieszkają ludzie, całe rodziny wraz z małymi dziećmi...

Niestety działania rosyjskiego okupanta najczęściej wymierzone są w ludność cywilną – niszczą ujęcia wody, magazyny z wyżywieniem. Ludzie głodują i żyją w strasznych warunkach, nie mają prądu ani wody a śpią w piwnicy.

Moja pomoc najczęściej niesiona jest wojskowym, kierunki w które docieram jakby same to wymuszają. Pomagam też dużo ludności cywilnej, nie potrafię przejść obojętnie wobec krzywdy i tragedi która się tam rozgrywa, każdemu kto tam pojedzie, po prostu, zwyczajnie pęka serce.

Dopóki nie zobaczyłem na własne oczy ogromu cierpienia tysięcy bezbronnych dzieci, niewinnych kobiet, nie wiedziałem co to znaczy prawdziwe cierpienie. Jedną z najtrudniejszych rzeczy było nauczyć się powstrzymywać płacz, powstrzymywać łzy. Było wiele momentów w których było to naprawdę bardzo trudne.

Jeden z moich kolegów powiedział niedawno – moja głowa już nigdy nie będzie taka sama. Moja też, każdego wolontariusza jadącego z pomocą w głęboką Ukrainę również – jestem o tym w 100% przekonany.

Ta wojna zmieniła nie tylko Ukraine, zmieniła nas wszystkich, nas Polaków niosących pomoc, polaków którzy dla tysięcy Ukraińców stali się ich bohaterami. Zmieniła postrzeganie świata, Uruchomiła w tysiącach ludzi coś z czego wszyscy możemy być naprawdę dumni – chęć pomocy drugiemu człowiekowi.

Czy jest coś bardziej ludzkiego ?

Zdecydowałem się na zorganizowanie zbiórki, gdyż liczba potrzeb i próśb nie ustaje, i stale się powiększa. Jestem proszony o wiele naprawdę różnych rzeczy, których nie da się pozyskać z magazynów humanitarnych, czy ogólnie dostępnych zbiórek rzeczy. Niestety trzeba je kupować, i głównie w tym celu jest ta zbiórka.

Jeszcze przed założeniem tej zbiórki kupiłem 3 busy dla wojska i jeden samochód osobowy dla wolontariusza z Ukrainy który jeździ razem ze mną.

Wojsko prosi o:
- Kolejne samochody – vany, terenowe i busy
- noktowizory
- ubrania wojskowe
- buty
- okulary ochronne
- kamizelki kuloodporne
- chełmy
- racje zywnosciowe, srodki chemiczne
- tabletki do uzdatniania wody
- stazy, bandaże, opatrunki

Ludnosc cywilna o:
- Agregaty prądotwórcze
- jedzenie
- leki na recepte
- dla dzieci – drobne zabawki gry puzzle kredki

i wiele wiele innych.

Jest też więcej wolontariuszy którzy chętnie jezdzili by ze mną czesciej – ale musimy pomóc zatankować ich samochody.

Pieniądze przekazane w tej zbiórce naprawdę zostaną spożytkowane w najlepszy możliwy sposób, na pomoc tylko w rejonach objętych wojną lub okupacją. Nasza pomoc dociera w punkty w których tej pomocy nie ma, omijamy miejsca w których pomoc już jest dostarczana na duża skale.

Jeździmy na maksymalnie 2-3 samochody w rejony najtrudniejsze, cofając się tylko do Winnicy, Kijowa – do miast w których zagrożenia działaniami wojennymi jest dużo dużo mniejsza -  w te miejsca inni wolontariusze dowożą nam towar organizowany dla nas w Polsce. Dzięki temu nasza pomoc jest efektywniejsza – w Rejonach działań wojennych możemy być wtedy nawet co dzień!

Od 3 tygodni wrzucam relacje na mojego Facebooka:

https://www.facebook.com/krzko34

Zachęcam do ich oglądania – z nich dowiecie się, że każda przekazana złotówka została wykorzystana w odpowiedni sposób.