Jakub kontra Medulloblastoma

Pomóżmy Kubie pokonać medulloblastome

Jakub jest 13-letnim chłopcem z małej miejscowości położonej na Lubelszczyźnie. Do kwietnia 2020 roku był bardzo pogodnym, zdrowym chłopcem. Bardzo dobrze się uczył, miał wielu kolegów i koleżanek, był bardzo uczynny w domu, lubił pomagać mamie i tacie w obowiązkach domowych. nic nie wskazywało na chorobę. Jego mama bardzo często opowiadała, że Kuba to kochany i wrażliwy chłopiec. Pewnego dnia guz w jego mózgu urósł do takich rozmiarów, że zaczął dawać o sobie znać. Kuba pewnego dnia źle się poczuł, wymiotował, bardzo bolała go głowa, stracił siły i stał się apatyczny. Rodzice niezwłocznie udali się do lekarza rodzinnego, który z przeprowadzonego wywiadu stwierdził, że mogą to być pasożyty, wiec otrzymał leki adekwatne do diagnozy. Okazało się, że leki pomogły, wymioty zniknęły, Kuba poczuł się lepiej ale tylko na parę dni, uśpiło to tylko czujność rodziców. Po paru dniach wszystkie dolegliwości wróciły, Jakub znowu opadł z sił i często wymiotował, ból głowy powrócił, stracił apetyt i chęci do zabawy. Rodzice po raz drugi skonsultowali się z lekarzem rodzinnym, od którego otrzymali skierowanie do szpitala na badania. Udali się wiec do pobliskiego szpitala w Hrubieszowie, wyniki badań nie wskazywały nic niepokojącego. Owy szpital skierował Jakuba do Uniwersyteckiego Szpitala Dziecięcego w Lublinie na oddział gastroenterologiczny w celu zrobienia chłopcu gastroskopii. Rodzice niezwłocznie udali się do wskazanego szpitala, gdyż Kuba z każdym dniem czuł się coraz gorzej: wymioty się nasiliły, każdego dnia był coraz słabszy, niemal całkowicie stracił apetyt, jego mama musiała się bardzo napracować aby Kuba zjadł choć odrobinkę. W uniwersyteckim szpitalu na wstępie poprosili o wyniki badań z TK głowy chłopca i w ciągu pół godziny mama przeżyła SZOK! Niedowierzanie! Usłyszała diagnozę: guz na rdzeniu mózgu. Natychmiast przenieśli Kubę na oddział neurologiczny na dalsze badania i konsultacje. Jakub w szybkim czasie ma zrobiony rezonans głowy aby dokładnie zobaczyć umiejscowienie guza. Po paru dniach przenieśli chłopca na oddział chirurgiczny, gdzie przyszykowano go do operacji, która trwała 7 długich godzin. Po operacji okazało się, że to nowotwór medulloblastoma, rdzeniak zarodkowy, guz złośliwy IV stopnia. Szczęście w tym całym nieszczęściu, że udało się lekarzom usunąć całość tego "potwora" z głowy Kuby. Rokowania też były dobre, dalsze badania nie wskazały podobnych zmian w organizmie. Kuba w takiej sytuacji bardziej niż zwykle potrzebował obecności rodziny, a w szczególności ukochanej mamy. Mama Kuby zwolniła się z pracy aby opiekować się synem więc sytuacja materialna rodziny bardzo się uszczupliła. W tym czasie, gdy Kuba z mamą leżeli w szpitalu, tata remontował mieszkanie aby chłopiec mógł wrócić do domu. Stan zdrowia chłopca wymagał sterylnych warunków mieszkalnych. Rodzice otrzymali ogromną pomoc od rodziny i przyjaciół ale to nie wystarczyło, musieli się też zadłużyć. 

Na początku leczenia Kubie podawano tzw. bloki z chemią, które dzielny chłopiec zniósł zaskakująco dobrze, następnie naświetlenia i znowu chemia tym razem podtrzymująca. Zlecono chłopcu 8 wlewów co 6 tygodni z czego 1 wlew już przyjął, jednak chłopiec bardzo źle ją zniósł. W trakcie podawania ostatniej chemii Kuba miał robiony rezonans rdzenia, który przypadkowo odkrył złamaną kość odcinka piersiowego, zlecono chłopcu gorset.  Jakub po chemii ma ciągłe spadki,ale to dzielny chłopak i dzielnie walczy . Lekarze zastanawiają się nad rozdzieleniem wlewów nie co 6, a co 3 tygodnie ale to jeszcze nic pewnego. W obecnej chwili życie Kuby i jego mamy przeniosło się do szpitala, w którym często przebywają. W prawdziwym domu mieszkają z tatą i siostrą Jakuba więc muszą utrzymywać jakby 2 domy. Kiedy przebywają w domu, a nie w szpitalu muszą dojeżdżać 120 km do szpitala nawet 2 razy w tygodniu na płukanie cewnika, którym podają Kubie chemię i przeprowadzają badania. A jak przebywają w szpitalu to tata Kuby przyjeżdża do nich w odwiedziny, które w teraźniejszym czasie możliwe są jedynie przez szpitalne okno, robi im zakupy, przywozi ubrania a przede wszystkim chce być blisko żony i syna. 

Jestem koleżanką z byłej pracy mamy Jakuba, piszę prośbę o zbiórkę w imieniu przyjaciół, koleżanek, kolegów i znajomych rodziny. Wiem, że rodzice Jakuba nie zwróciliby się bezpośrednio sami o pomoc dlatego robię to za nich. Wiem, że mają ciężką sytuację materialną, ich finanse są w opłakanym stanie, każdy wyjazd lub pobyt w szpitalu to dla nich ogromne obciążenie finansowe. Żyją bardzo skromnie z wielu rzeczy muszą rezygnować, każdy grosz przeznaczają na leczenie Kuby. Boję się,  bez wsparcia ludzi o dobrych sercach nie będą mieli pieniędzy na dojazdy, leki i codzienne życie. Nie wiadomo też co będzie dalej z Kubą, jak zniesie kolejne chemie, jakie cierpienie jeszcze go spotka? 

Proszę pomóżmy Kubie i jego rodzinie.

Pragnę też podziękować od razu wszystkim i każdemu z osobna za ofiarowaną pomoc. Pamiętajcie, że dobro wraca ze zdwojoną siłą.

Monika Ostrowska - przyjaciel rodziny