Powrót do wiary w życie - hazard

Cześć,

dziękuję, że zechciałeś tu wejść. Poniżej jest moja historia oraz trochę screenów.

Mam na imię Mateusz i jestem hazardzistą od 3 lat i będę nim już całe życie.

Zacząłem się leczyć dopiero od marca - już od 8 miesięcy z sukcesem jestem hazardzistą niegrającym. Chciałem wam opowiedzieć moją historię.

Zaczynając od początku - zapewne z boku dla wielu moje dzieciństwo wydawałoby się bajkowe. Dostawałem od rodziców wszystko czego potrzebowałem i czego chciałem - wszystkie moje materialne potrzeby były zaspokajane. Podkreślam w tym wypadku słowo materialne - ponieważ to właśnie był sposób moich rodziców na okazywanie miłości. Niewiele było tam rozmowy czy słów wsparcia - większa część opierała się na krytyce i stawianiu pewnych oczekiwań. Doprowadziło to do sytuacji, w której jak najszybciej chciałem poczuć niezależność i dała mi ją pierwsza praca - jako recepcjonista w hotelu, na 3/4 etatu, jednocześnie studiując. Chcąc się samemu utrzymywać, musiałem podjąć taki krok. Zarabiałem najniższą krajową ale mimo wszystko byłem szczęśliwy, mogąc chociaż w minimalnym stopniu być niezależnym, opłacić sobie pokój i podstawowe potrzeby. 

Pieniądze nie zaspokoiły jednak potrzeby uczuć... Będąc zdesperowany i szukając jakiejś odskoczni od ciągłej presji wywieranej przez otoczenie, depresję (której w tamtym czasie nie byłem świadomym, ale o tym trochę później), doprowadziło mnie to do tego, że wszedłem na stronę, na której wpłaciłem pieniądze i mogłem poczuć delikatną adrenalinę z gry. Schemat jest taki jak zawsze - najpierw małe kwoty, potem coraz większe. Wydałem całe swoje oszczędności, wydawałem całą wypłatę. Zacząłem brać pożyczki w parabankach, chwilówki, które zniszczyły mi życie na spółkę z hazardem. Zadłużyłem się po uszy. Przez trzy lata, od 2017 roku aż do marca tego roku byłem w ciągłym amoku, z dwoma "przerwami", podczas których próbowałem się z hazardu i długów wyrwać, ale bez pomocy specjalisty.  Teraz wiem, że bez jego pomocy się nie da. 

Zacząłem się topić. Miałem ponad 200 tysięcy długów, których nie miałem z czego spłacać. Poszedłem najpierw do psychiatry - ponieważ czułem się źle ze sobą do tego stopnia, że miałem już od dłuższego czasu pojawiające się myśli samobójcze. Psychiatra stwierdził u mnie depresję dużą, głęboko we mnie zakorzenioną już od czasów dzieciństwa. Przepisał mi leki (fluoksetynę EGIS dla zainteresowanych) oraz wysłał na psychoterapię w związku z moim uzależnieniem. Zdecydowałem się zaufać i zacząłem na nią chodzić, i to była najlepsza decyzja w moim życiu. W końcu zacząłem widzieć, że może życie ma jakiś sens, moze da się je ustabilizować. Znalazłem trochę lepiej płatną pracę, kończyłem studia, życie się układało.

Do czasu koronawirusa. Niestety ale w maju stracilem pracę... i dopiero ponownie zacząłem pracować w październiku, za niższą stawkę. Pomimo tego, że miałem pewne ustalenia z niektórymi z pożyczkodawców, parabanków, a część chwilówek udało mi się spłacić wcześniej, to miałem co miesiąc kwotę w wysokości 2000zł, którą musiałem spłacać, a nie miałem z czego. Próbowałem się dogadać - bezskutecznie. Parabanki są bezlitosne dla takich jak ja. Państwo też hazardzistów nie wspiera. Dodatkowo moje terapie kosztują - 150zł/wizyta, którą mam co tydzień. Do końca pierwszego "okresu" leczenia zostało mi 51 wizyt.

Chciałbym móc się znów cieszyć życiem. Nie będę was prosił, dobrzy ludzie o spłatę całości moich długów - to jest problem, który sam stworzyłem i z którym sam muszę sobie poradzić. Proszę jedynie o pomoc w opłacie za terapię oraz za zaległości, które mi się wytworzyły ze względu na koronawirusa. Poniżej kilka screenów potwierdzających moje słowa.

Dziękuję serdecznie.