Idziemy na pomoc Tadzikowi

Dzień jak co dzień w Schronisku. Na śniadanie strach, we śnie lęk. Czy gdyby leżeć bez ruchu, cichutko, to strach mnie dziś nie znajdzie?! Może zapomni o mnie, nie przyjdzie, przeoczy..? Ale nie, już jest, zimny i ciemny jak zawsze. Mój towarzysz, strach. Jedyny smak życia, jaki pamiętam.Zabrałyśmy Tadzika ze Schroniska, bo jego widok, jego życie tam, to wszystko złamało nam serca. Kot ma za sobą powrót z adopcji i rok życia w samotności i lęku. Tadzik przy próbie dotyku zamiera w napięciu. Nie syczy, nie drapie, tylko drętwieje. Wierzymy, że potrafimy to zmienić. Ale by leczyć duszę, musimy poznać i wyleczyć słabości jego ciała. Inaczej nic nie zdziałamy. Tadzik najbardziej teraz potrzebuje diagnostyki, jakiej mu nigdy nie zrobiono.
Walczymy o Tadzika ze strachem, a to trudny przeciwnik. Choroba i ból fizyczny są jego pomocnikami. Więc by zwalczyć tych wrogów Tadzika, musimy lepiej ich poznać. I na to jest ta zbiórka.

Już wiemy, że będzie to ogromny wydatek: sił, łez, załamań, rozpaczy, nadziei, a także obciążenie finansowe. To 16. kot, któremu dajemy teraz pomoc i schronienie. Ale potwierdziłyśmy decyzję u specjalistów od behawioru kotów i nie mogłyśmy postąpić inaczej. Poprawka, mogłyśmy, ale czy wówczas widziałybyśmy w lustrze te dziewczyny, które kochają bezdomne koty..?

Podjęłyśmy się ratowania Tadzika z litości. Bo widok w schronisku kota, w którym z każdym dniem zamiera życie, a on sam nieruchomieje przy próbie zbliżenia roztrzaskał nam serca. Paraliżujący lęk zawładnął Tadzikiem i trzyma go w swoich chłodnych objęciach. W schronisku usunięto mu wszystkie zęby, wykastrowano i odrobaczono. Ale nikt tutaj nie ma czasu ani możliwości, by naprawdę mu pomóc. Prawda jest więc taka, że jesteśmy jedyną szansą, by ten dorosły kot, który jeszcze nie poznał, jak może smakować życie, odzyskał swoje kocie istnienie, które zabrał mu strach. To misja ratunkowa, a jej stawką jest życie.

Teraz fakty medyczne: Tadzika odebrałyśmy ze Schroniska z niedokończonymi sprawami zdrowotnymi, z chorym okiem, szmerami oddechowymi, do dalszej diagnostyki. Bez pewności, czy dramatyczny stan, w jakim jest kot to znak, że bardziej cierpi teraz jego ciało, czy dusza?! Pierwsza konieczność to pobranie wymazów z oka, by potwierdzić lub wykluczyć choroby wirusowe. I pierwszy poważny wydatek 530 zł, a my, dając Tadzikowi czujemy, że zabieramy coś 15 innym kotom, którym właśnie pomagamy. 

Kolejna wizyta u lekarza - już pierwszego ranka w nowym miejscu: Tadzik nic nie je, tylko stara się zmniejszyć strach, zwinięty w kuwecie. Mamy mądrą doktorkę, która uczy nas, jak przekonać go do jedzenia, pobudzając instynkt łowiecki. W schronisku nikt nie miałby na to czasu. Nas czas nic nie kosztuje, inaczej, niż badania i leki.
I miejcie jasność: żadna z nas nie odmówi Tadzikowi leczenia i badań, zwłaszcza ze względów finansowych! Ale będzie nam łatwiej, gdy pomożecie nam ratować wspólnie Tadzika, byśmy nie czuły, że mogą ucierpieć na tym nasi pozostali koci podopieczni.

Dlatego prosimy Was z czterech naszych serc, w których jest miejsce dla prawie wszystkich skrzywdzonych kotów, o wpłaty na zbiórkę; byśmy mogły płacić za badania Tadzika i lecząc jego ciało, uleczyć w końcu jego smutną kocią duszę. 

Kwota zbiórki póki co pokrywa tylko bieżące wydatki u weterynarza i, jeśli słowa pani doktor się potwierdzą, będzie jeszcze aktualizowana.
Tadzik w domu tymczasowym nie wychodzi z kuwety, ale nawet tam możemy mu wspólnie pokazać, że walczymy o niego i nie odpuścimy, aż do nas sam nie przyjdzie.