Terapia poznawczo behawioralna

Mam na imię Tadeusz, jestem ojcem i opiekunem prawnym syna który nie był, nie jest obecnie i nigdy nie będzie zdolny do samodzielnej egzystencji. Piotr urodził się z czterokończynowym porażeniem mózgowym i niepełnosprawnością intelektualną w stopniu głębokim a także małogłowiem. Obecnie ma 20 lat, ale w swoim życiu przeszedł już wiele...., zbyt wiele.....

Syn nie mówi, nie komunikuje się werbalnie, codzienne funkcjonowanie wspomagane jest przy użyciu aparatów słuchowych. Z uwagi na przebyte 7 operacji urologicznych - pampersowany 24godz/ na dobę. Jest całkowicie w 100% zależny od  drugiej osoby.

Oczywiście od zawsze był i jest rehabilitowany na wszystkie możliwe sposoby, obecnie jako rodzice to co możemy dla niego zrobić to dostarczamy synowi jak najwięcej pozytywnych bodźców, przyjemności itp.

Sądzimy, że TERAPIA POZNAWCZO-BEHAWIORALNA

jest w jego przypadku słuszną drogą i w związku z tym cel który obraliśmy chcielibyśmy kontynuować również z pomocą ludzi o dobrym sercu.

Jako rodzice będziemy bardzo wdzięczni za każdą ofiarowaną złotówkę.

-----------------------------------------------------------------------------------------

Psychoterapia poznawczo–behawioralna zwana także terapią kognitywno–behawioralną (cognitive–behavioral therapy – CBT), jest metodą leczenia zaburzeń psychicznych, trudności emocjonalnych oraz problematycznych zachowań. Charakteryzuje się ustrukturowanym i zorientowanym na określone cele i problemy sposobem współpracy terapeuty i klienta/pacjenta.

Na czym polega terapia poznawczo-behawioralna?

Psychoterapia poznawczo-behawioralna (cognitive behavioral therapy – CBT) jest oparta na założeniu, że ludzkie zachowania i emocje zależą od wyuczonego schematu reagowania na otaczający nas świat i sytuacje, które nam się przydarzają.

Nie zawsze jednak to, w jaki sposób interpretujemy otaczającą nas rzeczywistość, jest korzystne dla naszego funkcjonowania na poziomie psychologicznym i społecznym. Skoro jednak nauczyliśmy się myśleć w określony sposób, to możemy również oduczyć się niepożądanych schematów myślowych i zastąpić je innymi — bardziej pożądanymi. Dlatego też w procesie psychoterapii poznawczo-behawioralnej terapeuta stara się wpłynąć na procesy poznawcze pacjenta tak, by uzyskać rezultaty pod postacią zmianie jego funkcjonowania i zachowania, czyli w sferze behawioralnej.

Psycholodzy pracujący w nurcie poznawczo-behawioralnym zwracają uwagę na to, że w każdym przypadku zaburzeń i dysfunkcji zniekształcony zostaje sposób, w jaki osoba odbiera informacje z otoczenia. Parafrazując: człowiek posiadający błędne przekonania, błędnie interpretuje napływające informacje, a w rezultacie zachowuje się w sposób dysfunkcyjny. Taki zespół wyuczonych przekonań nazywany jest przez terapeutów systemem weryfikacji rzeczywistości (reality testing). Dlatego tak ważne jest, aby w terapii poznawczo-behawioralnej (CBT) błędne przekonania najpierw rozpoznać, a potem zastąpić je nowymi, bardziej korzystnymi i adekwatnymi.

W standardowym ujęciu psychoterapia poznawczo-behawioralna składa się z serii spotkań z psychoterapeutą, podczas których terapeuta i pacjent/klient próbują zidentyfikować negatywny schemat myślowy leżący u podstaw zaburzonych lub problematycznych zachowań i emocji. Nie angażują się jednak we wnikliwą i długotrwałą analizę źródeł problemu, jak dzieje się to podczas terapii psychodynamicznej/psychoanalitycznej. W przypadku CBT pacjent i terapeuta koncentrują się na rozwiązaniu konkretnego problemu w możliwie jak najkrótszym czasie — można powiedzieć, że jest to terapia, której myślą przewodnią jest to, co się dzieje „tu i teraz”. Psychoterapię poznawczo-behawioralną można więc scharakteryzować jako ukierunkowaną na cel, ustrukturyzowaną, opartą o współdziałanie i krótkoterminową.

Ze względu na wymienione powyżej cechy psychoterapia poznawczo-behawioralna w swojej klasycznej postaci nie będzie odpowiednia dla osób z głębokimi zaburzeniami osobowości. Takie osoby nie są w stanie zakwestionować bezwarunkowych przekonań na temat samego siebie, które powstały we wczesnym dzieciństwie i utrwalały się przez całe dotychczasowe życie. Niemniej mogą one korzystać ze zmodyfikowanych form terapii CBT (tzw. trzecia fala CBT). Priorytetową kwestią w psychoterapii osób z zaburzeniami osobowości jest zbudowanie więzi pomiędzy pacjentem a terapeutą — tzw. przymierze terapeutyczne. Metody te kładą również nacisk na znaczenie doświadczeń z dzieciństwa, co wiąże się z koniecznością prowadzenia psychoterapii w perspektywie długoterminowej.

Dziękujemy