Lepsze jutro dla Nicolki

W grudniu 2012 spełniło się moje najskrytsze marzenie i na świat przyszła moja córka Nicola. Jednak życie nie pozwoliło mi się długo cieszyć z przybycia na świat mojego Słoneczka. Już w pierwszej dobie okazało się, że córeczka ma problem ze ssaniem - nie rosła jak zdrowe dziecko. Pierwszy miesiąc spędziła w szpitalu gdzie zimne ściany sali szpitalnej przejęły ciepło domu. Lekarze postanowili przebadać Nicolę pod kontem wad genetycznych. I zapadł wyrok: Choroba Williego - Pradera (choroba Wilczego Głodu). Nasz świat się załamał. Nie rozumiałam czemu akurat moje dziecko ma cierpieć do końca życia. Czemu ona ma zwalczać głód, którego nigdy nie da się wygłuszyć. Tego dnia obiecałam jej, że zrobię wszystko by była szczęśliwa i mogła żyć jak inne dzieci. By dotrzymać tej obietnicy potrzebna jest rehabilitacja i częste turnusy. Niestety życie moje potoczyło się tak, że w tych trudnych chwilach zostałam sama z dwójką dzieci, którym muszę zapewnić i matkę i ojca. Nie mogę pozwolić sobie by Nicolka jeździła tak często na turnusy jak potrzebuje. Dlatego dla dobra mojego dziecka jestem zmuszona prosić o pomoc. Najbliższy turnus  mamy zaplanowany na czerwiec 2020 roku. W związku z powyższym rozpoczęłyśmy walkę z czasem aby uzbierać środki potrzebne na zrealizowanie tego wyjazdu. Proszę o pomoc w imieniu swoim i przede wszystkim córki, by Nicola miała szansę przeżywać te chwile jak inne dzieci. Każda "cegiełka" się liczy. Z góry dziękuję dla wszystkich darczyńców.