TAK pomagaMY ROBERTOWI

ROBERT jest osobą z autyzmem i z niepełnosprawnością intelektualną. 

Wszyscy z trudem znosimy czas pandemii, ale dla Roberta i dla jego bliskich ten czas jest dotkliwy szczególnie. Znacznie pogorszył się stan jego zdrowia, dramatycznie ograniczyły się rodzinne finanse, a możliwości wsparcia instytucjonalnego są mocno okrojone. Ta zbiórka pomogłaby wesprzeć podupadające zdrowie Roberta, w dłuższej perspektywie zapewniając mu, niezbędne leczenie, rehabilitację, dodatkową profesjonalną opiekę i terapię. Szczegółowy opis zamieszczam poniżej.

Mam na imię Joanna. Znam Roberta od blisko trzydziestu lat, czyli od tylu, od ilu przyjaźnię się z jego siostrą Małgorzatą. Znam jego mamę – panią Marię. Nasze rodziny też się znają. Czasami udawało nam się wspólnie wyjechać na krótkie wakacje bądź spędzić razem święta. Mieszkamy „po sąsiedzku”, więc dobrze orientujemy się w naszych codziennych troskach, problemach, potrzebach.

Tę zbiórkę zainicjowała moja bratanica Ania, za co jej bardzo, w imieniu Roberta, jego siostry i mamy, dziękuję. Dzięki Ani przyszło mi do głowy, że takich osób jak my, które mają możliwości i chęci, aby Robertowi pomóc, może być więcej. Wiem, że to możliwe, bo ponad cztery lata temu pomagaliśmy Małgorzacie dojść do zdrowia po bardzo poważnym wypadku samochodowym. Teraz Robertowi i jego rodzinie też potrzeba takich „dobrych duchów”, nie tylko z najbliższego otoczenia.

Robert ma 54 lata. Nie czyta, nie pisze. W jego imieniu piszę do Was ja. Robert nie mówi a z otoczeniem komunikuje się gestami lub piktogramami. Mimo tego jest artystą. Jego piękne prace możecie zobaczyć na Instagramie gdzie zamieszcza je siostra https://www.instagram.com/robert_adam_zarzycki/

Co ważne Robert ujawnił swój talent i zaczął społecznie funkcjonować w środowisku szerszym niż parę najbliższych mu osób, dopiero od kilku ostatnich lat.

Wszyscy się starzejemy, powoli tracimy sprawność. To fakt. U Roberta, który boryka się z kilkoma chorobami ten proces przebiega bardzo szybko. Jest cukrzykiem, ma kłopoty z wydolnością serca i układu moczowego, uciskające tchawicę guzy na obu płatach tarczycy utrudniają mu swobodne oddychanie. Od Świąt Bożego Narodzenia zaczął tracić władzę w nogach, a ostatnio, po kilkudziesięciu latach, powróciły ataki epileptyczne. Pilnie potrzebne są środki na pogłębioną, specjalistyczną diagnostykę. Niestety dodatkowo jeszcze utrudnioną, bo sporo badań, z powodu niepełnosprawności Roberta trzeba przeprowadzić pod narkozą, bądź wręcz w warunkach szpitalnych, gdzie Robertowi musi towarzyszyć ktoś z rodziny. Sam nie zostanie w szpitalu. Nikt się z nim nie skomunikuje.

Nie wszystko to uda się zrobić w ramach NFZ.

Niezbędna jest też intensywniejsza niż do tej pory rehabilitacja. Pogłębiająca się niesprawność ruchowa Roberta wymaga pilnej przebudowy łazienki. Jeśli nie uda się, w miarę szybko, na ten cel uzyskać środków z PEFRON-u trzeba będzie zrobić to we własnym zakresie. Na ten moment rodzina finansowo temu po prostu nie podoła.

Obostrzenia czasu pandemii zastopowały niezwykle ważne dla Roberta zajęcia grupowe dla dorosłych osób z autyzmem, w których to zajęciach od kilku ostatnich lat, dzięki autorskiemu, unikatowemu projektowi Fundacji Scolar, regularnie uczestniczył. Ta nieomal codzienna, kilkugodzinna, pozadomowa aktywność skurczyła się obecnie do paru godzin zdalnych zajęć w tygodniu. Robert znów stał się więźniem we własnym domu. Powiecie może, jak aktualnie większość z nas. Tak, ale większość z nas potrafi zrozumieć zaistniały stan rzeczy i jest w stanie sobie samodzielnie zorganizować czas. Robert nie. Jego siostra musi intensywnie pracować zawodowo, a 83 letnia mama, która choruje na serce, powinna też mieć choć trochę czasu dla siebie, na odpoczynek. Staramy się siłami przyjaciół wspomagać kontakt Roberta ze światem zewnętrznym przez wyjścia z domu, samochodowe przejażdżki, spacery. Bez tego cofną się efekty pracy terapeutycznej ostatnich lat. Robert znów pogrąży się w swoim własnym świecie. Rodzina opłaca kilka godzin opieki i rehabilitacji, ale potrzebne są większe środki, aby zapewnić Robertowi codzienne, fachowe wsparcie i odciążyć siostrę i mamę.

Myśląc o pomocy dla Roberta, zwracam się nie tylko z prośbą o pieniądze na kwestie zdrowotne czy opiekuńcze, ale też i o finanse na wsparcie jego możliwości twórczych i arteterapię. To ma ogromny sens terapeutyczny, skutki są widoczne i niezaprzeczalne. Jego prace intrygują. Dzięki naszej pomocy może rozwinąć talent.

Jest jeszcze jeden aspekt. Obecnie Robert mieszka w Warszawie, bo tu mieszka i pracuje jego siostra, która tu może być większym wsparciem dla mamy i jej ponad pięćdziesięcioletniej opieki nad Robertem. Poza tym, w stolicy, Robert uczestniczy we wspomnianych wcześniej zajęciach dla dorosłych osób z autyzmem. Rodzinne miasto Roberta to Słupsk, tęskni za nim bardzo. Od paru lat, kiedy tylko w Fundacji zaczynały się ferie lub wakacje, Robert natychmiast sięgał po swoje piktogramy, przy pomocy których się komunikuje, po swój album ze zdjęciami Słupska, wyciągał torby podróżne i prosił, żeby go spakować do wyjazdu. Chcielibyśmy, by w najbliższe wakacje mógł wyjechać z mamą do Słupska. Siostra musi zostać w Warszawie, nie może sobie pozwolić na zbyt długą nieobecność w pracy. Dlatego, żeby ten wyjazd był możliwy, potrzebne są środki finansowe na zapewnienie na miejscu dochodzącej opiekunki, na rehabilitację i zajęcia dydaktyczne niezbędne do utrzymania Roberta w dobrej kondycji psychofizycznej. Opisuję to tak szczegółowo bo to, o co się do Was zwracam jak i kwota, o którą się do Was zwracam, to nie jednorazowy zryw. To wsparcie na tygodnie i miesiące. Po pandemii, mam nadzieję, sytuacja się unormuje. Powrócą dotychczasowe możliwości lub otworzą się nowe. Ale póki co, pomóżmy Robertowi i jego bliskim zmierzyć się z narastającymi od miesięcy problemami.

Niniejszym też oświadczam, że całą akcję na rzecz Roberta przeprowadzam w porozumieniu z Robertem (choć nie wiem ile z moich wyjaśnień zrozumiał), a już na pewno za przyzwoleniem i zgodą pani Marii, która jest jego prawnym opiekunem. Mam tę zgodę na piśmie. Udało mi się też osiągnąć porozumienie z jego siostrą, a moją przyjaciółką, której uzmysłowiłam, że choć doskonale rozumiem jej pogląd, że na świecie istnieją bardziej potrzebujące osoby niż Robert i widzę, że ona robi co może i sobie radzi, to ja, moi bliscy i moja rodzina, jak również wiele pewnie innych osób, chcemy być wsparciem dla Roberta, jego mamy i dla niej. Bo są dla nas ważni i bliscy. Znamy ich od lat i wiemy jak dobrymi i pomocnymi ludźmi są dla innych. Mamy okazję to odwzajemnić, więc... odwzajemniamy. Podzielimy się tym co mamy, jak i oni niejednokrotnie dzielili się z innymi.

Jeśli masz możliwość, ochotę, potrzebę… dołącz do tej zbiórki.

Jeżeli też zechcesz przekazać na rzecz Roberta 1 % swojego podatku wpisz w PIT KRS FUNDACJI JiM 0000127075, w rubryce CEL SZCZEGÓŁOWY wpisz #4367 Robert Zarzycki.

Dziękuję Ci bardzo.