Chcę powrotu do normalności....

Kochani bardzo Was proszę o pomoc w powrocie do normalnego życia bez ciągłego strachu i nie przespanych nocy.

Moje życie bardzo się zmieniło od momentu,gdy otrzymałam wezwanie do zapłaty za nie splacony kredyt (który nie był mój).....kiedyś ja pomogłam osobie w potrzebie, poręczyłam kredyt niby "koleżance"i wyszłam na tym tak, że teraz ja potrzebuje pomocy. Koleżanka tak mnie wystawiła, że nie splaciła kredytu, wyjechała i słuch o niej zaginął a ja zostałam z kredytem ponad 80 tys.zl do spłacenia! Może pomyslicie, że jestem naiwna i głupia, że jak moglam dać się tak wmanewrować w takie dlugi! Sama nie wiem, nie umiem chyba odmawiać, zresztą chciałam pomóc jak tylko mogłam.

Ta sytuacja zaczyna mnie przerastać! Ile miałam swoich oszczednosci wpakowałam żeby spłacić kredyt zadłużając się przy tym!

Każdy kolejny dzień wprawia mnie w strach i zakłopotanie, nie mogę poradzic sobie z narastajacymi długami.Boje się co dalej mnie spotka, nie umiem sama sobie poradzić z tą sytuacją a nie moge liczyć niestety na rodzinę. Najbardziej mi szkoda mojej córki, która ma tyle marzeń do spełnienia a mnie poprostu na nie w tym momencie nie stać!!!

Nie wiem co moge napisać Wam -Kochani Dobrzy Ludzie(bo wierzę że Wszyscy tu tacy jesteście)o mojej beznadziejnej sytuacji. Poprostu nie chce mi się już tak żyć....czasami nawet mam gorsze myśli ale wiem, że mam córkę,którą Kocham i muszę żyć dla Niej....

Z mojej wypłaty niestety nie moge sobie pozwolic na wiele, bo wszystko idzie na spłatę zobowiązań a do tego jakoś trzeba wyżyć do kolejnej wypłaty...

Bardzo Was proszę o pomoc, nawet najmniejszą jaką możecie mi ofiarować! Dla Was może to będzie drobiazg a dla mnie jakieś światełko w tunelu, że jeszcze jakoś moge stanąć na nogi. Bardzo bym chciała móc powiedzieć, że każdemu odwdzięczę się za okazaną pomoc, ale czy będę mogła to już jest co innego......wierzę w to, że dobro powraca.

Bardzo Was proszę o pomoc.