Skok w kalectwo

Wyszedłem z domu na własnych nogach, a wróciłem do niego przykuty do łóżka.

Witam. Jestem Piotrek. Mam 27 lat. 24 maja br. uległem wypadkowi. Skoczyłem na główkę do płytkiej wody i uderzyłem głową o dno. Doszło do złamania wybuchowego kręgów C6 i C7. Przeszedłem wielogodzinną operację, podczas której zrobiono resekcje trzonu C7 z przeszczepem z kości biodrowej oraz stabilizację kręgosłupa w odcinku szyjnym.
Mam sparaliżowane kończyny dolne i niedowład kończyn górnych.
Potrzebuję pomocy we wszystkich podstawowych czynnościach życiowych. Ten wypadek zmienił nie tylko moje życie, ale i życie moich najbliższych, którzy muszą być przy mnie  24/h.
Zdaję sobie sprawę z głupoty jaką popełniłem jednak czasu nie da się cofnąć... Mimo ogromu tego cierpienia wiem, że dostałem szansę, której inni nie dostali po takim skoku.  ŻYJĘ ! 
Bez walki nie osiąga się zwycięstwa dlatego teraz muszę walczyć każdego dnia o to by móc samemu zjeść, napić się, usiąść... to na początek.
Długa droga przede mną. Jedyną moją nadzieją na odzyskanie sprawności w rękach i nogach (pomimo paraliżu czuję w nich mrowienie) jest długotrwała i kosztowna rehabilitacja, bez której łóżko zostanie moim więzieniem na zawsze.
Proszę wszystkich ludzi dobrej woli o modlitwę i pomoc w moim powrocie do zdrowia.