Pomoc dla Frodo

Cześć, jestem Frodo. Mój tata mówi, że jestem cudownym kotkiem i przynoszę mu radość każdego dnia. Mam zaledwie 8 miesięcy, a moja historia już jest bardziej tragiczna niż niejednego dorosłego kota! Zostałem porzucony w lesie, w okresie zimowym ubiegłego roku. Chodziłem wszędzie, wołałem i szukałem – ale nikt nie przychodził. Wola życia była jednak silniejsza i sam zacząłem szukać pomocy u ludzi w pobliskich wioskach.

Szczęście pierwszy raz uśmiechnęło się do mnie, gdy zauważył mnie jakiś mały chłopiec, który postanowił mi pomóc - przechowywał mnie przez jakiś czas w szopie. Następnie znaleźli mnie jacyś dobrzy ludzie, którzy trochę mnie dokarmiali. Ale przede wszystkim pomoc niosły miejscowe kocice przynosząc myszy. Miałem dopiero około miesiąca.

Pewnego dnia trafiłem do czystego, pachnącego domu – było trochę dziwnie i był tu też jakiś inny kotek, ale całkiem sympatyczny. Polubiliśmy się. Okazało się, że ten pan z długimi włosami, to mój nowy „tata”, a mnie nazywa „synkiem”.

Tata mówi, że kiedy przyniesiono mnie do jego domu było więcej pcheł niż mnie samego. Byłem chudy, brudny, słaby – ale zakochał się we mnie od pierwszego wejrzenia i ja też go pokochałem.

Tata mnie bardzo chwali (strasznie się z tego cieszę!). Mówi, że jestem spokojnym i bardzo mądrym kotkiem - już drugiego dnia wiedziałem do czego służy kuweta. Tak między nami – to była pestka, tata tylko pokazał, a ja od razu się nauczyłem! Od razu bardzo się polubiliśmy z Viggo i zostaliśmy braćmi. Byliśmy szczęśliwi, tata Viggo i ja. Wszystko było tak piękne…no właśnie zbyt piękne aby było prawdziwe.

W kwietniu zacząłem się źle czuć. Rozbolał mnie brzuszek. Przez dwa dni jakoś nie chciało mi się jeść. Nie miałem też siły na zabawę z bratem. Tata nie czekał. Zabrał mnie do lekarza. Okazało się, że mam „zapalenie otrzewnej” i czeka mnie eutanazja (nie wiem co to, ale tata był bardzo smutny). Tata się nie zgodził i potem dużo szukał w komputerze. Na szczęście, w Internecie (to taka jakby gazeta, ale nie do zabawy) – mówi tata znaleźli się ludzie, którzy nam pomogli i okazało się, że chorobę można leczyć. Niestety terapia jest bardzo długa i kosztowna. Po konsultacji tata jeszcze czekał z podaniem leku czekając na resztę badań, jednak mój stan się pogarszał, w końcu przestałem w ogóle jeść (nie miałem siły), a dokarmianie nie przynosiło rezultatów. 13 kwietnia zacząłem właściwe leczenie i mój stan zaczął się poprawiać. Jednak muszę dostawać zastrzyki codziennie przez 84 dni.

Taty nie stać na pokrycie całości leczenia, dlatego prosimy o każde, nawet najmniejsze wsparcie. Mało pieniążków od każdego – to będzie razem dużo – i przeżyję! Proszę! Nie chcę umierać – bo Tata i Vigo mówią, że jestem dla nich bardzo ważny. A skoro tak – to nie mogę ich zostawić samych!  Tata mówi, że będzie o mnie walczyć – on mnie naprawdę kocha!

Tata bardzo ładnie gra na gitarze ma swój zespół muzyczny. Jak ktoś z was lubi muzykę folkową, to Tata obiecuje, że każdy, kto dokona wpłaty 100 zł i więcej niech napisze do nas to dostanie nową płytę „Leśnego Licha” jako dowód wdzięczności (premiera najprawdopodobniej czerwiec/lipiec tego roku).

Mam na imię Frodo – chcę żyć. Proszę!

Jak chcecie mnie zobaczyć – i patrzeć, jak zdrowieję (oby!) - zajrzyjcie na mój Instagram: my_friend_frodo