Pomóżmy Kamilowi wyjść na prostą

Mam na imię Iza i założyłam tę zbiórkę, by pomóc mojemu koledze. Trudna sytuacja życiowa, o której zdecydował się opowiedzieć dopiero niedawno, skłoniła nas do poszukania pomocy. Wraz z grupą przyjaciół chcemy pokazać mu, że nie jest sam i że z każdej sytuacji istnieje wyjście. Niestety własnymi siłami nie jesteśmy w stanie zebrać tak dużej kwoty, jaka potrzebna jest, by młody człowiek, dopiero wchodzący na rynek pracy, mógł stanąć na nogi i uwolnić się od brzemienia, które dźwiga samotnie od kilku lat.  

Kamil ma 25 lat i niedawno skończył studia. Przyjazd do Poznania 6 lat temu oraz rozpoczęcie nauki na Politechnice Poznańskiej były dla niego szansą na wyrwanie się ze skrajnej biedy i znalezienie perspektyw na lepsze życie. Wcześniej Kamil wychowywał się w niewielkiej wsi. Ze względu na panujące tam bezrobocie a także poważną chorobę mamy, jego rodziny często nie było stać nawet na podstawowe wydatki takie jak jedzenie czy kurtki zimowe dla Kamila oraz jego dwóch braci. Koszty leków koniecznych do podtrzymania życia pochłaniały niemal 100% wątłych dochodów.

W Poznaniu Kamil mieszkał w akademiku i utrzymywał się ze stypendium socjalnego. Część pieniędzy przesyłał do domu, a na życie pozostawało mu 550 zł miesięcznie. Większość tej kwoty potrzebna była na opłacenie akademika. Gdy na trzecim roku studiów stypendium nie zostało wypłacone na czas, Kamil znalazł się w sytuacji bez wyjścia. Nie mogąc dłużej zwlekać z opłatą za akademik i nie mając pieniędzy już nawet na jedzenie, sięgnął po pożyczkę - chwilówkę w instytucji parabankowej. Kwota była niewielka (650 zł) i w założeniu miała wystarczyć na jedzenie oraz opłacenie akademika.

W kolejnych miesiącach, mimo dużych starań, Kamil nie był w stanie spłacić pożyczki. Jego dochód wciąż ledwo wystarczał na opłacenie akademika i podstawowe wydatki. Gdy zbliżał się termin zwrotu zadłużenia, Kamil, nie mając wyjścia, kilkakrotnie skorzystał z możliwości przedłużenia pożyczki na kolejny miesiąc. Każde odwleczenie spłaty wiązało się jednak z dramatycznym wzrostem kwoty, którą należało oddać. Gdy nie można już było prosić o dodatkowy termin zwrotu, Kamil wziął kolejną pożyczkę, by móc uregulować koszty zadłużenia i nie narażać się więcej na odwiedziny dwóch rosłych panów, którzy raz po raz stanowczo upominali się o zwrot pieniędzy.

W ten sposób Kamil wpadł w spiralę zadłużenia. Pierwotnie pożyczona kwota (650 złotych) po zaledwie roku wzrosła do 30 000 złotych. Suma odsetek, która rośnie z miesiąca na miesiąc, obecnie wynosi około 2 tysięcy złotych rocznie. Kamil kilka miesięcy temu zdobył swoją pierwszą pracę, lecz samodzielna spłata tak wielkiej kwoty wydaje się w tej chwili niemożliwa. Tymczasem instytucje parabankowe coraz bardziej stanowczo upominają się o zwrot pieniędzy. Wiosną tego roku późnym wieczorem do drzwi Kamila zapukało dwóch rosłych panów o wątpliwej reputacji, którzy w kilku niewyszukanych słowach uświadomili naszemu przyjacielowi, że sytuacja jest naprawdę poważna.

***

Kamil skonsultował się z prawnikiem z Miejskiego Centrum Interwencji Kryzysowej - od tego zaczęliśmy. I niestety nie ma wyjścia - trzeba oddać pożyczoną kwotę. Naliczanie odsetek przez instytucje parabankowe jest tutaj zgodne z prawem, które nie reguluje restrykcyjnie takich sytuacji, a 33 tys. zł to suma kilku długów. Jest to typowa spirala zadłużenia, nad którą wielu bezradnie rozłożyło już ręce.

***

Będziemy wdzięczni za wpłatę każdej złotówki. Sami nie jesteśmy w stanie pożyczyć Kamilowi całej kwoty. Wierzymy jednak, że jeżeli w akcję zaangażuje się wielu ludzi dobrej woli i każdy da choć kilka złotych, wspólnymi uzbieramy kwotę, która na razie wydaje się nie do zebrania.