Pomoc dla Przemka z Olsztyna

Witam, mam na imię Aleksander. Mam brata Przemka 26l. Od urodzenia choruje on na dziecięce porażenie mózgowe- czterokończynowe oraz epilepsję lekooporną.

W styczniu 2020r.nagle zmarła nasza mama, która poświęciła całe swoje życie jemu. Tym samym została odebrana Przemkowi największa część jego małego świata. Mama była przy nim zawsze, przez 24h na dobę. Robiła przy nim wszystko jak przy niemowlaku przez 26lat. Teraz po jej śmierci na własnej skórze przekonałem się jak ciężki krzyż musiała dźwigać. Przemka trzeba przewijać, karmić, myć, dźwigać do wanny, wychodzić na spacery. Co prawda mieszkamy na parterze i jest 8 schodków do zejścia na zewnątrz co dla mnie nie stanowi problemu. Ale pod moją nieobecność jest to ogromny problem dla filigranowej Cioci. Planujemy również zrobienie windy lub podjazdu z oknem balkonowym co w części jest szansa zrealizować z pomocą PFRON... Nie wiem jaką kwotę uda nam się zebrać ale mam nadzieję, że w związku z ułomnością naszego systemu socjalnego uda mi się choć na jakiś czas zapewnić mu bezpieczeństwo. Środki zebrane na pomoc dla "Małego" zostaną wykorzystane zgonie z ich przeznaczeniem .

Po śmierci mamy wraz z ciocią Wandą zrobiliśmy wszystko aby Przemek nie trafił do ośrodka pomocy społecznej, być może tam miałby zapewnioną opiekę. Ale nie oszukujmy się, jest to opieka paliatywna, szczególnie w przypadku schorzeń z jakimi "Mały" się zmaga. Jego miejsce jest tu z nami w domu w którym był całe życie. Kiedy emocje trochę opadły napisaliśmy wniosek do sądu o przyznanie cioci Wandzie prawnej opieki nad Przemkiem. W dniu 3.03.2020r. Sąd Rejonowy w Olsztynie wydał postanowienie o przyznaniu opieki prawnej nad "Małym" dla naszej Cioci. Jestem i będę do końca życia jej za to wdzięczny, przecież nie musiała brać tego na siebie mogła dalej żyć swoim życiem. A jednak okazała serce, którego ma tak wiele jak nasza zmarła mama a jej siostra bliźniaczka. Po postanowieniu Sądu odetchnęliśmy z ulgą a tak naprawdę dopiero tu zaczęły się schody. Okazało się, że Przemkowi zostały wstrzymane wszystkie świadczenia wraz z rentą socjalną w związku z tym, że to mama była jego jedynym prawnym opiekunem i to do niej te świadczenia były przypisane. Po kilkunastu dniach jeżdżenia do MOPS i ZUS w Olsztynie (w zusie wstępnie udało się sprawę uregulować ale dopiero po kontakcie z p. Kwiatek naczelnikiem zus w Olsztynie). Swoją drogą jedyna osoba, która podeszła do nas jak do ludzi a nie kolejnych petentów w kolejce. W mops okazało się jednak, że pomimo prawomocnego postanowienia sądu, cioci nie należą się świadczenia z tytułu rezygnacji z pracy i opieki nad Przemkiem, ponieważ nie jest z nim spokrewniona w pierwszej linii.. Brzmi jak żart, wiem. Ale to smutna prawda i zapewne jeden z licznych przykładów ułomności naszego systemu socjalnego. Jedna z pań z mops w Olsztynie zaproponowała abym ja przejął opiekę nad małym i zrezygnował z pracy na rzecz świadczenia w kwocie ok. 1800zł. Gdybym to zrobił zapewnienie mu chociażby podstawowej opieki nie mówiąc już o moim własnym życiu. Byłoby nie możliwe. Pracując mam szansę im pomagać...W związku z powyższym ciocia musi wrócić do pracy aby mieć jakiekolwiek środki na swoje życie i potrzeby. Ja nadal będę im pomagał. W ostatnim czasie wyremontowałem mieszkanie w którym mieszkają, krótko mówiąc robię co mogę. W związku z powyższym zawracam się z prośbą o pomoc nie dla mnie, nie dla cioci a dla chłopaka którego życie i tak nigdy nie było usłane różami. Chciałbym zebrać jakiekolwiek środki, które moglibyśmy przeznaczyć na jego rehabilitację i egzystencję. Aby choć trochę zrekompensować mu brak mamy, która była dla niego całym światem... O pomoc zwróciłem się również do lokalnej prasy, więc w najbliższym czasie zapewne ukaże się artykuł na temat "Małego"

Zawsze pomagałem innym bezinteresownie, co wielu moich znajomych może potwierdzić. Nie sądziłem, że ta pomoc będzie potrzebna tak bliskiej mi osobie.

Z góry dziękuję wszystkim za pomoc i zapraszam do kontaktu w celu weryfikacji zbiórki. A chętnych na herbatę do Przemka ;)

Pozdrawiam 

Aleksander