Pokonam raka i zostanę mamą

Mam na imię Asia i mam 35 lat. Do marca 2018 roku wiodłam normalne życie - mąż, praca, dwa koty, podróże małe i duże, sporty, wędrówki górskie które kocham. Do pełni szczęścia brakowało nam tylko dziecka. Po 8 latach małżeństwa nasze marzenie się spełniło - zaszłam w ciąże. Wyczekiwaną, upragnioną. 6 czerwca 2018 roku na świat miała przyjść ukochana córeczka. Niestety zabrał mi ją rak - mój. Od 12 tygodnia ciąży zaczęłam bardzo źle się czuć, moje życie zamieniło się w ciagle pobyty w szpitalu lub u różnych specjalistów. Po wielu tygodniach, w 23 tygodniu ciąży postawiono diagnozę - Zespół Cushinga. Potrzebna była natychmiastowa operacja, gdyż to była jedyna nadzieja dla córeczki. Na dzień 19 lutego zaplanowano operację - w Warszawie. Odbyła się zgodnie z planem, wycięto nadnercze wraz z guzem. Prosto ze szpitala w Warszawie wróciłam do szpitala na Śląsk, gdzie miałam leżeć do rozwiązania. Leżałam. Niestety sytuacja się pogarszała, ciśnienie nie spadało, pogorszyły się przepływy przez łożysko, do tego doszło małowodzie. Lekarze postanowili, ze 6 marca zrobią cesarskie cięcie i zrobią wszystko by uratować córeczkę. Ani przez sekundę nie zwątpiłam w to, że się uda. Niestety. W dniu 6 marca czekając na cesarskie cięcie podczas badania USG dowiedziałam się, że serduszko przestało bić.... nie zdążyliśmy. Michalinka zmarła w 27 tygodniu ciąży. Czekając na cesarskie cięcie, pół godziny od wiadomości o tym, że zmarła moja córeczka przyszedł ordynator z wynikiem histopatologicznym, który otrzymał faksem ze szpitala z Warszawy w którym 19 lutego miałam operację. Kolejny cios - guz który mi wycięto to nie gruczolak a nowotwór złośliwy czynny hormonalnie.. tego samego dnia - 6 marca dowiedziałam się, że zmarła moja wyczekiwana 8 lat córeczka i że miałam nowotwór złośliwy nadnercza i operacja to tylko początek leczenia.

Ze szpitala położniczego pojechałam do Instytutu Onkologii w Gliwicach, gdzie rozpoczęłam leczenie chemioterapią. Na ten rodzaj raka jest tylko jedna chemia - tabletkowa - przyjmuje ją codziennie w formie tabletek od kwietnia 2018 roku. Po pol roku przeniosłam się na leczenie do Warszawy, do szpitala w którym mnie operowano, gdzie co miesiąc jeżdżę na kontrole. Przez pierwszy rok pracowałam jednakże później nie byłam w stanie..

Koszty leczenia, dieta, suplementy, lekarstwa, lekarze - specjaliści a także utrzymanie się to ogromne kwoty każdego miesiąca. 

Nigdy nie sądziłam, że będę w takiej sytuacji. W sytuacji w której będę musiała prosić o wsparcie finansowe abym mogła pokonać raka raz na zawsze... i zostać szczęśliwą mamą.

Będę bardzo wdzięczna za każdą, każdą pomoc, która pomoże sfinansować leczenie i wzmocnić odporność.