Guzy, udar, zero wsparcia

Piszę to z ogromnym bólem i bezsilnością, bo już naprawdę nie wiem, co robić…Jestem samotną mamą dwójki małych dzieci. Jedno z nich choruje. Każdy dzień to walka o przetrwanie, o nadzieję. 

Ale to nie o mnie chodzi.

Chodzi o moją mamę – cudowną kobietę, która ma zaledwie 45 lat i od lat choruje na udar.Dziś jej życie jest w ogromnym niebezpieczeństwie.Lekarze wykryli u niej dwa małe tętniaki w głowie.One mogą pęknąć w każdej chwili.Każdy dzień to strach, czy kolejny udar nie zakończy się tragicznie.

Najgorsze jest to, że mama nie dostaje nawet najmniejszej renty. Nie ma wsparcia ze strony państwa. Czeka teraz na wizytę u neurologa z pilnymi wynikami.Nie stać nas na leki, prywatne konsultacje, badania kontrolne, rehabilitacje po udarze ktora weszłana jej mowe i ruch. Nie stać nas na nic.

Ja, jako jej córka, próbuję być silna – dla niej i dla moich dzieci.Ale jest mi już po prostu za ciężko.Nie mam wsparcia, nie mam oszczędności, nie mam dokąd pójść.Wszystko trzymam w sobie… Ale nie daję już rady.Dlatego błagam – jako córka, jako mama, jako człowiek – pomóżcie nam.Każda złotówka to nadzieja na leczenie dla mojej mamy.Każde udostępnienie to szansa, że ktoś przeczyta i pomoże.Nie chcę stracić swojej mamy. Moje dzieci nie mogą stracić babci.

Pomóżcie nam walczyć o życie.

Z całego serca dziękuję. ❤️