Zdążyć na czas, by uratować psy

                 Czas odbioru - czas grozy i przerażenia.

      To miał być rutynowy wyjazd, pojechaliśmy  na wiochy z karmą dla psów, a wróciliśmy z ciężarem nie do udźwignięcia, którego nie sposób unieść w sercu.

     Obraz, który zastaliśmy, łamie duszę......

Ciężarna sunia -  na krótkim łańcuchu,  z kleszczami i pchłami, które zjadają ją żywcem. Brzuch tak wielki, że lada moment przyjdą na świat szczeniaki.

Czarny samiec - skrajnie zaniedbany, zapomniany, z łańcuchem wrastającym w skórę. Jego "buda" to kilka desek i goła ziemia. Pies, który całe życie spędził na uwięzi, w miejscu, które jest więzieniem, a nie domem. Jego szyja to jedna, wielka otwarta rana. Metalowy łańcuch, który miał być obrożą, okazał się narzędziem tortur.

      To nie jest odosobniony przypadek. To codzienność wielu wiejskich psów. Zwierzęta są traktowane jak przedmioty, niepotrzebne, pozostawione same sobie, cierpią w milczeniu.

      Ale one czują i błagają o ratunek. A my nie możemy przejść, widząc ich cierpienie, nie możemy minąć ich obojętnie.....

BŁAGAMY O WSPARCIE!!!!!!!

      Każdy dzień zwłoki to dalsze cierpienie wielu psów. Te dwa są już bezpieczne, ich leczenie ruszyło, ale nie jesteśmy w stanie działać dalej bez zapłacenia zaległych faktur u wetów i za media.

Sami nie damy rady!

     Każda złotówka to realna zmiana dla tych psów. To szansa na życie bez strachu i bez bólu.

    Prosimy, nie odwracajcie wzroku, te psy zbyt długo były niewidzialne. Teraz to my jesteśmy ich głosem. Głosem wołającym o pomoc.

Każda złotówka ratuje życie!

Maria Danuta Kadela i wolontariusze z Psikątka Tośkowej Ferajny