By Rudy Rydz mógł godnie żyć..

Czołem wszystkim dobrym Ludziom.

Rudy Rudzianin  zwą mnie Alexem, nie mylić z kleksem bo na nosie mam dużo napaćkanych kropek i wcale nie jestem wredny, jak przystało Rudzielcom.

Moją drobną wadą jest uciekanie, zwiedzałem Swoje okolice i wracałem do mojej kochanej Pani, która naprawdę jest dla mnie bardzo cierpliwa, zawsze miseczka pełna dobrodziejstw i ciepły kocyk i przytulasy.

Nie wiem co przyciągnęło moją uwagę, nie wiem nawet jak to się stało, ale wpadłem do czarnej, ohydnej dziury, która pochłonęła cały mój rudziany świat.

Gdy się już ocknąłem i jakimś cudem i wydostałem się z tej otchłani, odnalazła mnie też moja Pani.

Już byłem w swoim kocim świecie wszędzie, ale wydaje mi się że tak wygląda kocie piekło.

Trafiłem do szpitala, i tam doktor Paweł powiedział co następuje:

Mocno chciałem żyć wiec trochę mi się pazury zdarły więc za uchem się raczej nie podrapię...

Gorzej z moim pyszczkiem, wszystko pogruchotane, czeka mnie operacja i pewnie długa rehabilitacja, trochę mi krwi ubyło...

Chciałbym choć trochę przypominać tego Rudzielca, którym byłem przed wypadkiem, kocham swoje kocie życie i Ludzików którzy są obok mnie.

I tak  sobie myślę ... uciekałem i się doigrałem. 

Ale proszę nie skreślajcie mnie i pomóżcie mi powrócić do sprawności, chciałbym jeszcze podkradać mojej Pani szynkę z kanapki jak nie widzi, tymczasem dzisiaj dostałem coś w strzykawce do jedzenie, nie powiem że było pyszne.

To nie wina moich Ludzików zawsze byłem powsinogą, wierzę w siłę tych którym los zwierzaków nie jest obojętny, dlatego grosz do grosza i ufam że  niebawem zjem na kolację dorsza.

                                                Wasz niesforny POWSINOGA  Alex vel Rudzian.