Urodziłam się ważąc 532 gramy

                             💔MOJA DRAMATYCZNA WALKA O ŻYCIE💔

Mam na imię Emilka – jestem maleńką dziewczynką, która przyszła na świat o wiele za wcześnie, w 24. tygodniu ciąży. Ważyłam nieco ponad 500 gramów, a moje organy były jeszcze niewykształcone. 

Byłam tak maleńka i delikatna, że każdy niewłaściwy ruch mógł mnie ogromnie skrzywdzić, sprawić potworny ból, a nawet zabić.

Wierzę, że dzięki Państwa wsparciu kiedyś poczuję, jak to jest być zdrową, pełną energii dziewczynką. Moja codzienność to leczenie, rehabilitacja, terapie i nieustanna walka o zdrowie – jednak nigdy się nie poddam. Pomimo bólu przez ktory przeszłam, jestem bardzo wdzięczna że żyje.

🩷A to jest moja historia 🩷

Od pierwszych sekund swojego życia spędziłam w szpitalu aż 304 dni, zanim mogłam ujrzeć niebo, poczuć ciepło słoneczka i po raz pierwszy wrócić do swojego domku.

Po kilku dniach narodzin przeszłam pierwszą operację, a moja waga spadła poniżej 500 gramów.

Od pierwszych chwil życia igły wbijały się w moje delikatne rączki, nóżki, całe moje kruche, obolałe ciało. Opatrunki, które miały mnie chronić, często odparzały moją wrażliwą skórę, sprawiając mi cierpienie, a dźwięk maszyn ratujących życie i migające światła na sali operacyjnej stały się moją codziennością.

Przeszłam już naprawdę wiele: wstrząs septyczny spowodowany pęknięciem jelitek, transfuzje krwi, operacje układu pokarmowego. Aby przetrwać, otrzymywałam stały dopływ morfiny i antybiotyków. Zmagałam się z zapaleniem płuc, licznymi infekcjami, a rurki z tlenem towarzyszyły mi dzień i noc. Do serduszka wprowadzono również stent, który miał na celu zapewnienie prawidłowego przepływu krwi i wsparcie mojej walki o życie.

Niezliczoną ilość razy walczyłam o każdy oddech, pełen bólu i łez, gdy moje

MALEŃKIE SERDUSZKO BIŁO CORAZ SŁABIEJ 💔

W najgorszych momentach myślałam, że to koniec, że nie dam rady, że los mnie tak okrutnie skrzywdził. Ale gdy mamusia przytulała mnie i słyszałam bicie jej serca🩷wiedziałam, że muszę walczyć z całych sił o to, co najcenniejsze – życie.

MAMUSIA i JA🩷- Byłam taka maleńka 

Lekarze nie dawali mi prawie żadnych szans, robili jednak wszystko co w ich mocy, aby mnie uratować.

Moje jelitka były tak słabe, że musiały przejść operację, i teraz są o wiele krótsze. Po pierwszej operacji, ważyłam wtedy zaledwie 500 gramów, lekarze zostawili jelitka na zewnątrz… nawet nie zaszyli brzuszka. Po kolejnej operacji włożyli mi rurkę do brzucha, przez którą musiałam być karmiona, a dopiero po trzeciej mogli zaszyć mój mały brzuszek.  Nie mam pępuszka i blizny do końca życia. 

BRZUSZEK PO PIERWSZEJ OPERACJI💔

I choć przeszłam już tak wiele, wiem, że przede mną jeszcze kolejne bolesne zabiegi.

Cierpię i mam trudności z jedzeniem – każdy kęs to dla mnie kolejne wyzwanie. Zmagam się również z zaburzeniami neurologicznymi, które wpływają na mój rozwój ruchowy. 

Mam nieprawidłowości w kręgosłupie, ograniczenia ruchowe w lewej nóżce i prawej rączce oraz bolesne zrosty na brzuszku po operacjach. Te wyzwania wymagają intensywnej rehabilitacji, by zapobiec pogłębianiu się wad postawy i utracie sprawności. Potrzebuję stałej opieki specjalistów, którzy dbają o każdy aspekt mojego zdrowia.

MOJE JELITKO💔

Lekarze nie mogą uwierzyć jak bardzo jestem silna i jak bardzo walczę o życie.

NIE MAM PĘPUSZKA 💔

Z całego serca błagam Państwa o wsparcie, ponieważ każdego dnia potrzebuję funduszy na:

❣️rehabilitację fizjoterapeutyczną, by moje maleńkie nóżki i rączki mogły się wzmocnić,

❣️terapię neurologopedyczną, aby nauczyć się mówić i jeść jak inne dzieci,

❣️ciągłą opiekę neonatologiczną i pediatryczną, aby mój rozwój i zdrowie były pod stałą kontrolą,

❣️specjalistyczne terapie sensoryczne, które pomogą mi lepiej poznawać świat, mimo że moje zmysły są bardzo delikatne,

❣️wsparcie kardiologiczne, bo moje serce jest bardzo słabe i wymaga troskliwej opieki,

❣️suplementy i specjalne leki, aby moja odporność mogła chronić mnie przed infekcjami, które mogą być dla mnie śmiertelne,

❣️specjalistyczne wsparcie okulistyczne, aby moje oczy mogły zdrowo się rozwijać i dały mi szansę zobaczyć otaczający mnie świat,

❣️wizyty u specjalistów, takich jak gastroenterolog, kardiolog i okulista  których pomoc jest dla mnie nieoceniona.

❣️Logopeda daje mi nadzieję, że kiedyś powiem „dziękuję Państwu" "mama" "tata". To takie małe cuda, które są dla mnie ogromnym marzeniem i wyzwaniem"

Jestem jedynym dzieckiem moich ukochanych rodziców, którzy zawsze pomagali innym i nigdy nie prosili o pomoc, ale teraz – bezradni wobec kosztów, które przerastają ich możliwości – błagają razem ze mną o Państwa wsparcie.

Z całego serduszka wierzę, że z Państwa pomocą uda mi się pokonać ten straszny koszmar, który przyniósł mi los. 

Najmniejsze wsparcie to kolejne bicie mojego maleńkiego serduszka.

Każdy z Państwa na zawsze pozostanie cząstką mojego życia.

Proszę, nie zostawiajcie mnie samej w tej walce – przede mną jeszcze bardzo długa droga pełna cierpienia, bólu, nadziei i determinacji. 

BRZUSZEK PO DRUGIEJ OPERACJI💔

DZIURKA PO USUNIĘCIU TUBY 💔

🩷🩷BŁAGAM PAŃSTWA O WSPARCIE🩷🩷

💔OGRANICZENIE RUCHOWE W LEWEJ NÓŻCE, PRAWEJ RĄCZCE NIEPRAWIDŁOWOŚCI W KRĘGOSŁUPIE ORAZ ZROSTY NA BRZUSZKU💔

Emilka 🩷– Maleńka Dziewczynka