Na leczenie i uzupełnienie zębów

Witam serdecznie. Mam na imię Magda. Mam 36 lat i niestety duże braki w uzębieniu. Brakuje co najmniej 8 zębów. Od dziecka panicznie bałam się stomatologów, ponieważ w szkole kiedyś przeżyłam traume, za moich czasów gabinety dentystyczne były w szkole. Tam straciłam pierwszego zęba, ból nie do opisania, miałam wyrwanie na siłę i byłam trzymana za głowę. Od tamtej pory unikałam dentystów jak ognia, szłam dopiero gdy ząb naprawdę bolał. Oczywiście prościej było dostać znieczulenie i wyrwać niż leczyć i się męczyć. To nie znaczy, że nie podejmowałam takich prób, oczywiście były, ale często bolało, no i koszt leczenia też mnie przerastał, a borowania boje sie do tej pory. Mam bardzo krzywe uzębienie zwłaszcza z przodu na dole i na górze, zęby nachodzą na siebie co utrudnia prawidłowe czyszczenie bo są trudno dostepne miejsca. Z powodu dużych braków nie przeżuwam prawidłowo pokarmów przez co nabawiłam się problemów z żołądkiem, opadły mi kąciki wargowe mam taki smutny wyraz twarzy. Rzadko sie uśmiecham, bo poprostu się wstydzę, a mam kontakt z klientem, jestem ekspedientką. Chciałabym nie wstydzić się pokazywać swoj uśmiech, bo jestem osobą wesołą, nawet jak z kimś rozmawiam to widać mój zgryz w całej okazałości, widzę wtedy, że mój rozmówca przygląda się moim zębom, generalnie stronie od ludzi, a o jedzeniu przy kimś mowy nie ma, zawsze nawłazi mi pęłno jedzenia z przodu w zakamarki, a nie zawsze mam mozliwość umycia zebów po każdym posiłku, zwłaszcza w pracy. Gumy do żucia zabiją nie swieży oddech, ale nie odkleją resztek jedzenia z zakamarków, zwłaszcza zlepionego i zmieszanego ze ślina chleba, a to niesie za sobą nieprzyjemny oddech, przykry zapach z ust, mimo, że je myję rano i wieczorem, a nie mam mozliwosci w pracy wygrzebywac resztek jedzenia szczoteczką. Plukanie płynem pomaga na krótką chwilę. Dla mnie jest to koszmar. Poza tym nierówny zgryz i braki uniemożliwiają mi prawidłowe żucie pokarmu, czasem połkne wieksze kawałki co kończy sie bólem brzucha i niestrawnością. Tak chciałabym móc gdzieś pójść z mężem i dziećmi i się nie wstydzić. Stan uzębienia pozostałych zębów też nie jest najlepszy, niektóre zęby zaczynają czernieć zwłaszcza te po leczeniu kanałowym, niekóre sie połamały po leczeniu. Mówią, że warto ratować swoje własne zęby. Jak ktoś ma mało kłopotliwy zgryz to warto. I jeśli są na to fundusze to też warto. Gdybym sama miała na to środki to zapewne też bym o to zadbała. Mówią, że pieniądze szcześcia nie dają. Trochę w tym prawdy, ale nie do końca. Niektorych rzeczy nie można kupić. Ale można spełniać marzenia gdy się je ma. Można poprawić swoj komfort psychiczny i podnieść swoją samoocenę, gdy jest kogoś stać na poprawę własnego wizerunku.

Zeby tak jak i dlonie są wizytówką człowieka. Niestety nie mam funduszy na zrobienie porządku z zębami . A moj zgryz zawsze był krzywy, od dziecka, nawet niektóre korzenie zębów były krzywe. W dzieciństwie czesto dzieci mi dokuczały z tego powodu. Marzeniem moim jest mieć zdrowy, piękny uśmiech. Niestety nie stać mnie na nowe zęby i dlatego proszę ludzi dobrej woli o jaką kolwiek pomoc liczy się każdy grosik, za który każdemu z osobna będę przeogromnie wdzięczna ; )

Grosik do grosika i być może uda się uzbierać cala kwotę.  Chciałabym wyleczyć zęby i założyć jakiś  most z koronami, by uzupełnić braki i żeby móc znowu się uśmiechać.
Wycofałam się z jakiegokolwiek zycia towarzyskiego, nie spotykam sie ze znajomymi, nie mam przyjaciół, stronie od ludzi, jestem samotna i przygnębiona, straciłam pracę, bo jak to mówiła moja szefowa,  nie bylam reprezentacyjna.

 Chce zacząć znowu żyć. Być i czuć się kobietą, jak każda inna.
 Także brzuch po ciąży jest moją zmorą, po ciąży doszlo u mnie do rozerwania miesni i teraz jest spory rozstęp mięśni prostych brzucha, których nie da się wycwiczyć by wróciły na swoje miejsce, jakby tego bylo malo dopadła mnie przepuklina, która narazie  jest odprowadzalna, ale wychodzi poza obręb mięśni i daje efekt ciążowego brzucha. Musiałabym poddać się operacji szycia mięśni i zakładania siatki, a to też kosztuje.
Nie stać mnie na to.
Nie czuję się już kobietą, kiedyś byłam ładna, szczupła, sama się zastanawiam jak mogłam do tego dopuścić.
Zaniedbałam się strasznie. Jestem w dołku psychicznym, ale próbuje się ratować. Zaczęłam juz  coś z tym robić.
Schudłam juz 20 kg stosuje diete i cwicze, ale jeszcze sporo przede mną. Plastyka brzucha jest nie unikniona, byłam u chirurga który stwierdził że ćwiczenia nie zespolą juz moich mięśni mam zbyt duże rozejście.

Bardzo proszę o wsparcie. Będę naprawdę wdzięczna ;)

To dla mnie wiele znaczy