Pomóżcie mi wyzdrowieć

Witam. Zacznę może od początku. Moja córka ma na imię Tatiana i ma 7 lat. Urodziła się z wieloma wadami wrodzonymi takimi jak rozszczep podniebienia, dysplazja obu stawów biodrowych i ubytek przegrody międzyprzedsionkowej. Tylko operacja wstawienia implantu w serce przebiegła pomyślnie bez żadnych komplikacji.

Te wszystkie dysfunkcje miały zostać zoperowane i miało jej życie wyglądać normalnie jak innych dzieci. Niestety tak się nie stało mimo przebytych operacji. 

Pamiętam ten ciężki okres jak by to było dziś. Grudzień 2013, Tatiana wtedy miała prawie rok. Czas przygotowań do świąt a my w szpitalu cały miesiąc i wcale nie zapowiadało się na powrót do domu. Tatianka leżała na wyciągu a potem długa i wyczekiwana operacja na stawy biodrowe która miała zakończyć nasz problem 3 miesięcznym gipsem. Tatiana miała jak wszystkie dzieci w jej wieku stanąć na nogi, zacząć naukę chodzenia. Niestety coś poszło nie tak i nikt nie potrafił nam wytłumaczyć co. Lekarze powiedzieli że leczenie nie przyniosło rezultatu, dziecko raczej nie będzie chodzić i ma prawą nóżkę  krótszą o 1 cm. Nie wiemy co robić dalej. W tamtej chwili poczułam jak by świat się  zawalił. Tyle pracy i wyrzeczeń a jest gorzej niż było i lekarze nie potrafią nam pomóc. Po usłyszeniu takiej diagnozy byłam bezradna, nie wiedziałam co robić dalej. Nie poddałyśmy się z Tatianą. Miałyśmy w sobie ducha walki i zaczęłyśmy sumienną rehabilitację oraz szukać innego lekarza który się zajmie nogami córki. Udało się, córka zaczęła stawiać pierwsze kroki. Znalazł się także doktor Pietrzak który podjął się dalszego leczenia po nieudanej operacji, ale stanął nam na drodze kolejny problem. Klinika do której musimy uczęszczać jest aż w Otwocku i też tam czeka córkę kolejna operacja. Braknie też nam funduszy by tam jeździć ponieważ odległość jest duża, mamy prawie 500 km do szpitala. Z powodu krótszej nóżki Tatiana ma skoliozę kręgosłupa i jest potrzebna ciągła i regularna rehabilitacja a na NFZ są strasznie długie kolejki i przerwy między rehabilitacjami są zbyt duże i nie ma efektów. Córka w przyszłości będzie potrzebowała sztucznych bioder ale do tego czasu musi jakoś funkcjonować.

Rozszczep podniebienia miał być też tylko chwilową dysfunkcją, wyszło całkiem inaczej jak przypuszczaliśmy. Operacja się odbyła zgodnie z planem gdy nasza pociecha miała 2 latka. Wszyscy z niecierpliwością czekaliśmy na pierwsze słowo "mama" a może "tata". Czas mijał szybko, minął rok a potem dwa i trzy a my nadal czekaliśmy mimo ciągłych wyjazdów i ćwiczeń u logopedów. Z nie wiadomo jakich przyczyn Tatiana nie mówi, przecież według lekarzy wszystko jest dobrze. Od kilku miesięcy zaczęła być jakaś poprawa. Córka wydobywa z siebie dźwięki lecz są niewyraźne i nikt z poza jej otoczenia nie potrafi się z nią porozumieć a przecież zaraz będzie musiała zacząć chodzić do szkoły. Po naszej ostatniej wizycie w poradni chirurgi plastycznej w Gdańsku padła decyzja o ponownej operacji która ma się odbyć 21.05.2019 by przedłużyć podniebienie aby jedzenie nie cofało się nosem i ma to poprawić mowę lecz nikt nam nie gwarantuje że to właśnie jest przyczyną.

Znaleźliśmy się w bardzo ciężkiej sytuacji finansowej dla nas- rodziców nie do przeskoczenia. Mamy trójkę dzieci na utrzymaniu w tym Tatianka. Prosimy o wsparcie ludzi o dobrym sercu.

Wszystkie środki zebrane będą przeznaczone na leczenie Tatianki, rehabilitację, dodatkowe zajęcia wspomagające oraz wyjazdy do specjalistów.

Dziękujemy Rodzice Tatianki