Na leki i dojazdy do Zabrza

Nazywam się Tomasz, mam 35 lat, cudowną żonę i dwie wspaniałe córki. 

4 lata temu 29 października 2019 roku, po długiej i wyniszczającej moje płuca chorobie doczekałem się przeszczepu płuc w SCCS w Zabrzu. Operacja niestety nie odbyła się bez komplikacji, ucierpiała wątroba, nerki oraz trzustka. Dwa tygodnie leżałem nieprzytomny na intensywnej terapii walcząc o życie.

 Dzięki wspaniałej postawie lekarzy, pielęgniarek, rehabilitantów oraz personelowi szpitalnemu powoli wracalem do sprawności. Musiałem nauczyć się od nowa wstawać, siadać i chodzić. 

Dwa miesiące po przeszczepie byłem na tyle samodzielny aby wrócić do domu, do żony i dzieci. Moje nowe życie w domu nie trwało jednak zbyt długo, złapałem infekcje i ponownie trafiłem do szpitala. Okazało się, ze moje oskrzela się zwężają uniemożliwiając mi swobodny oddech i odbierając siły. Od tego czasu muszę jeździć praktycznie co miesiąc na zabieg poszerzania oskrzeli, który jest wykonywany pod pełną narkozą. 

Po 4 latach męczenia się ze zwężaniem oskrzeli, w maju 2023 mój lekarz prowadzący poinformował mnie, że zrobili dla mnie wszystko co mogli i ostatnią opcją jest re-transplantacja płuc. W parę miesięcy zrobiłem badania niezbędne do kwalifikacji i po potwierdzeniu przez konsylium została podjęta decyzja o wpisaniu mnie po raz kolejny na listę biorców POLTRANSPLANT. 

Mój stan pogarszał się z dnia na dzień, a zabiegi i bronchoskopie stawały się już coraz bardziej ryzykowne. 21 grudnia dostałem telefon od koordynatora transplantacyjnego, były płuca, natomiast byłem w trakcie infekcji i nie można było mnie dopuścić do operacji. Po ostatnim pobycie w szpitalu w styczniu 2024 mój stan zdrowia był już ciężki. Bez 3 litrów tlenu nie było szansy siadać, 4 litry były mi potrzebne żeby zjeść posiłek, a 5 litrów wymagało pójście do łazienki. 11 stycznia dostaliśmy z żoną kolejny telefon. Informacja dla potencjalnego biorcy, koordynator kazał nam zostać w domu, aż potwierdzą zgodność. I tak też 12 stycznia o 5:30 zadzwonili i potwierdzili zgodność, zabraliśmy najważniejsze rzeczy i pojechaliśmy do szpitala. I tak o godzinie 13 wjechałem na blok. 

Następne co pamiętam działo się już 14 stycznia, przebudzenie, odłączenie od respiratora i tak walczę od tego czasu. Jest stabilnie, oby tak dalej

Po powrocie do domu będę potrzebował suplementacji, stałych leków immunosupresji i wielu innych leków regulujących i chroniących mój organizm przed niebezpieczeństwami, które dla normalnego człowieka są niegroźne. Natomiast mój organizm przy obniżonej odporności jest narażony na wiele czynników, które bez odpowiedniej ochrony mogą mi bardzo zaszkodzić.

Jest mi bardzo ciężko prosić o pomoc ale nie mam już innego wyjścia.