Terapia neuropsychologiczna

Tomuś jest 10 letnim chłopcem, po którym nie widać choroby.  Tym trudniej nam zebrać pieniążki na terapię,która umożliwia mu funkcjonowanie w społeczeństwie. Od 1.5 roku syn jest pod opieką terapeutów, dzięki którym uczy się czytać, pisać i poznawać świat. Uczy się panować nad emocjami, które potrafią zawładnąć nim na ponad 2 godziny.  W amoku potrafiłby zrobić krzywdę sobie lub innym... terapia pozwala wyrobić u syna odruchy, które dla naszego mózgu są bezwarunkowe. Tomuś jest chory na czołowo-skroniową padaczkę lekooporną.   U syna nie ma widocznych, "typowych" objawów  dla padaczki.  Choroba polega na "wybuchach" w mózgu syna, niszcząc "połaczenia" neuroprzekaźnikow odpowiadające za " uczenie się na własnych błędach", pamięć, panowanie nad emocjami. Jego mózg musi być codziennie stymulowany by wciąż "naprawiać " to, co kolejny wybuch zniszczył. I tak w kółko. .. jednego dnia przynosi z matematyki 6 by po tygodniu przynieść 1 bo zapomniał jak to się liczy ...

Najtrudniejsze jest by społeczeństwo  rozumiało, że jak syn krzyczy, przeklina i wyzywa mnie lub nauczycieli ... rzuca przedmiotami, gryzie ... to nie znaczy, że jest niegrzeczny i źle wychowany ... w tym momencie jego mózg  został zbombardowany "wyrywając odpowiednie kabelki" z właściwych miejsc...