Rehabilitacja wczesniaka Teo

W 24 tygodniu ciąży niespodziewanie odeszły mi wody płodowe. Po tygodniu na patologii ciąży usłyszałam, że mamy 6 % szans na urodzenie żywego dziecka i 1 % na to, że będzie ono zdrowe. Postanowiliśmy, że znajdziemy się w tym jednym procencie. 

Wierzyliśmy, my rodzice, że wszystko będzie dobrze. Niemniej, w związku z tym, że wierzyliśmy w to tylko my, zostałam wypisana ze szpitala do domu, żeby tam oczekiwać na poronienie. Przez to właśnie, Teodor urodził się w domowej kuchni, tuż na początku 26 tc, bez żadnej opieki medycznej, reanimowany przez własnego Ojca przez ok kwadrans do przybycia ambulansu, przy wsparciu ratownika pogotowia na zestawie głośnomówiącym naszego telefonu.

Waga urodzeniowa - 730 gram.

Od tego momentu Teo przez kolejne 63 dni leżał pod respiratorem; miał krwawienia do mózgu, infekcje, liczne transfuzje... Wierzyliśmy z całych sił, że uda Mu się pokonać wszelkie trudności dzięki naszej miłości i modlitwie - nic innego nam nie pozostało. 

Po czterech miesiącach intensywnej i wspaniałej opieki ze strony OIOM'u Neonatologii Szpitala Wojewódzkiego oraz Szpitala Dziecięcego, Teo wrócił do domu. 

Od tego czasu wszystko zależy już od nas. 

To niesamowite, że po tym wszystkim co przeszedł, chętnie pracuje z rehabilitantami i uśmiecha się do lekarzy. 

Neurologicznie rozwija się dobrze. 

To co mamy do zrobienia to intensywna rehabilitacja ruchowa (osłabione napięcie obwodowe oraz asymetria ułożeniowa). 

Walczymy również o Jego wzrok. 

Teo miał już podany bezpośrednio w formie zastrzyków do oczu, jeszcze w szpitalu, tuż na początku września, lek na osłabienie retinopatii. Jednakże okazało się to zbyt mało skuteczne i przeszedł On również laseroterapię, ponownie na OIOM'ie, pod pełnym znieczuleniem, zaraz na początku listopada. Zazwyczaj raz w tygodniu jesteśmy na badaniu okulistycznym, bo w każdej chwili mogą być konieczne dalsze interwencje. Teo niedawno zaczął widzieć, więc rehabilitacja widzenia uczy Go skupiać wzrok i prawidłowo rozwijać.

Przez niemal cztery miesiące Teodor był tlenozależny i karmiony w związku z tym sondą. Dysplazja oskrzelowo płucna to tylko jedno z wielu powikłań wcześniactwa naszego Dziecka. Teraz korzystamy z logopedy, który wspomaga naukę jedzenia i prawidłowego posługiwania się językiem. 

Rehabilitacja daje spektakularne efekty. Jesteśmy pewni, że dzięki sile i chęci życia Teodora, uda Mu się już niedługo wyjść na prostą.  

Wierzymy, że Teo może mieć całkowicie normalne życie, że dzięki pracy wykonanej TERAZ, już niedługo będzie miał normalne dzieciństwo i po skrajnym wcześniactwie nie pozostanie najmniejszy ślad.  

Robimy wszystko, co w naszej mocy, żeby tak się stało, ale przekracza to znacznie nasze możliwości finansowe.

Dotarliśmy do punktu, w którym nie poradzimy sobie bez wsparcia z zewnątrz.