Dla prawdziwych Bohaterów

Witamy wszystkich miłośników zwierząt!

Ta zbiórka miała powstać dla jednego małego bohatera, ale szybko pojawili się nowi włochaci bohaterowie. Dziś jest ich sześć: Lilo i Sticz, Amber i Ramzes, Nikola i Manu. Ale kolejne czekają...

Te małe bezbronne istoty są dla nas prawdziwymi bohaterami, szczególnie te chore, słabo widzące, skrzywdzone przez człowieka, tak, że trudno nam sobie wyobrazić co musiały przejść, nim do nas trafiły. Ratowanie każdego z nich stanowi dla nas nowe wyzwanie, bo każdy z nich ma swoją historię, która odbija się na ich psychice.

Na co tym razem zbieramy?

Właśnie na tych małych bohaterów, na ich leczenie, wizyty u weterynarzy, zabiegi leczenia oczu, zębów i inne, na jedzenie i ich utrzymanie, gdyż wiele z nich spędza u nas wiele miesięcy, by nabrały zaufania. Zbieramy też na testy FIV/FeLV oraz na szczepienia 

Pierwszy bohater tej zbiórki to kocurek Sticz, który dziś wygląda tak

Sticzka wyrwaliśmy w ostatniej chwili z bardzo nie sprzyjającego jemu miejsca tuż przed jego...eutanazją. Powiedziano nam, że nie reaguje na leczenie ogólne, bo ma w sobie wirusa FeLV i że "nie ma co go zostawiać przy życiu" Sticz był skrajnie wycięczony, prawie całkowicie ślepy, z głęboką infekcją dróg oddechowych i zagrzybieniem niemal całego ciała.

Uparliśmy się, że pomożemy mu, że zawalczymy o niego! On też walczył bardzo dzielnie, jest niesamowity! Trwało to ok 2 miesiące. nie będziemy opisywać co dokładnie z nim się działo, bo po prostu nie starczy miejsca...

Zobaczcie jak wyglądał Sticzek kiedy do nas trafił i jak wygląda dziś, po 2 miesiącach naszej pracy

Dziś Sticz czeka na kastrację i możliwy zabieg lewego oka. W międzyczasie bije rekordy prędkości w biegach z przeszkodami za kocimi wędkami, a w konkurencji skoków wzwyż osiąga już niemal półtora metra :)

Lilo i Stitch

Jak jest Sticz, to musi być i Lilo, czyli młoda 2 letnia kotka. Miała mniej szczęścia niż Sticzek. Nie ma lewego oczka, a na prawe oko prawie nie widzi. 

Wiemy od specjalisty okulisty, że są bardzo nikłe szanse, że w tym ledwo widzącym oczku wzrok się jej poprawi, być może będzie konieczna amputacja tego oczka. 

To nie wszystko, Lilo wymaga czasu, bo jest jeszcze dziką kotką... 

Wcześniej, mimo swojej niemal całkowitej ślepoty lubiła hasać po dachach garaży. Lilo złapaliśmy dzięki temu instrumentowi: 

Lilo złapaliśmy tym podbierakiem, choć nie jest rybą, ale potrafi kąsać niczym mała pirania, o czym się szybko przekonaliśmy

Tuż przed złapaniem Lilo, jej kolega niedoli, starszy kocurek Amber zaszczycił nas wejściem do naszej zielonej pułapki

Amber czyli bursztyn imię zawdzięcza swojemu prawemu oku, które po latach bezdomności jest koloru ciemno bursztynowego

Amberek jest też na etapie oswajania się z człowiekiem. Wymaga sporo czasu, ale zaczyna powoli pozwalać człowiekowi się dotykać. Amber nie może wrócić na dwór, jego test Fiv/FeLV wykazał nosicielstwo tych obu wirusów. Takim kotom też można znaleźć kochający dom!

Ramzes

Kolejny włochaty bohater to kocur Ramzes....prawdziwy szczęściarz.

Miał być łapany później...ale na jego szczęście nastąpiło to szybko, bo zauważyliśmy, że ma prawdopodobnie złamaną łapkę, która była cała we krwi.

Na tą łapkę kulał, kuśtykał, wyglądało to na prawdę źle. Okazało się, że to nie złamanie a dotkliwe pogryzienie. Jego rana jest już wyleczona, łapka jest całkiem sprawna a Ramzes szybko oswaja się z człowiekiem, jest coraz bardziej ufny i już szukamy mu prawdziwego domu.

Nikola

Nikola dotarła do nas wprost z elektrowni. Faktycznie będąc u nas w kubraczku pozabiegowym generowała w nim wysokie napięcie :) Dlatego imię dostała po....Nikola Tesla.

Wysokie napięcie Nikolki minęło i polubiła nas bardzo, niedługo zaczniemy szukać jej prawdziwego domu, ale spędzi z nami jeszcze nieco czasu, bo mimo, iż jest po ekstrakcji prawie wszystkich zębów, czeka u nas na kolejny dentystyczny zabieg, na który jest już umówiona w połowie maja. 

Niedawno zakończyliśmy leczenie antybiotykiem jej infekcji dróg oddechowych i teraz Nikola coraz bardziej się do nas zbliża, lgnie i zaczyna mruczeć jak mały traktorek.                                                       

Manu / Manolo

Ongiś zwany Mańkiem... został przemianowany na Manu, bo....ma walnięcie niczym genialny francuski perkusista Manu Katche :)  W naszych opisach staramy się dodać choć odrobinę humoru, choć tak na prawdę nie jest nam do śmiechu...

Manu to kocur weteran, który odbył w życiu więcej bojów niż Napoleon.

Boje te musiał toczyć nie tylko z innymi niekastrowanymi kocurami. często musiał się bronić lub uciekać przed człowiekiem, który go bił. 

Manu spędził w naszym domowym szpitalu ponad miesiąc. 

Tyle trwało leczenie jego zapalenia płuc, bo trafił do nas w największe styczniowe mrozy. 

Po zakończeniu leczenia Manu trafił do przytulnego pokoju i czuje się coraz lepiej, ale nie ufa jeszcze człowiekowi....zresztą znając jego historię wcale się nie dziwimy.

Pracujemy nad nim ciągle i nie jest łatwo. Jest trudno. Manu spędzi u nas pewnie jeszcze sporo czasu, nim będzie gotowy na nowy dom. Powiem szczerze.....trudniejszego kota niż Manolo jeszcze nie mieliśmy.

Przy cierpliwym spokojnym człowieku zaczyna się otwierać i podejmuje próby zabawy, choć ma w sobie jeszcze nadal....ciemną stronę mocy, która jest dla nas bardzo trudnym orzechem do zgryzienia...

Ale nie możemy się poddać, on się nie poddał przez te wszystkie lata swojej bezdomności, choć stracił nadzieję na lepsze życie. 

Kochani miłośnicy zwierząt

Prosimy więc o Wasze wsparcie, które pomoże nam pomagać im dalej, pomagać więcej, pełniej.

Liczy się każda wpłata, za którą serdecznie Wam dziękujemy już teraz!

Do każdej wpłaconej złotówki, my dołożymy drugą.

Ci którzy nas znają, wiedzą, że nie potrzeba zaproszenia, żeby nas odwiedzić i poznać naszych bohaterów.

Wszystkiego dobrego dla Was i waszych włochatych pociech

Dziękujemy że jesteście z nami !

Kamil i Ania