Reumatyzm w wieku 39 lat.

Jestem młodym aktorem. Mam etat w pewnym teatrze (2000) zł. Prowadzę w ciągu roku liczne zajęcia edukacyjne - dla niepełnosprawnych umysłowo, dla seniorów. Oczywiście za symboliczne wynagrodzenie. 

Rok temu "kliknęło" u mnie, jak to mówi mój reumatolog Reumatoidalne Zapalenie Stawów. Po roku leczenia metotrexatem i sterydami, które rozwaliły mi organizm - wziąłem się za dochodzenie - co jest przyczyną stanu zapalnego???

Oczywiście wydałem na to wszystkie oszczędności. Sam zestaw badań bakteryjnych to minimum 2000 zł. 

Wychodziłem z płaczem z gabinetów, bo nie miałem do tej pory świadomości - że lekaże w Polsce na ogół nie leczą - zaleczają stan zapalny i mówią: "Proszę nie szukać, pan to już ma. Proszę iść d psychologa 'ułożyć się z chorobą'". 

Wszystko to okazało się nieprawdą. Głównie dlatego, że wyniki badań krwi mam bardzo dobre... Przez to nie można mnie zakwalifikować do programu leczenia biologicznego, do którego kwalifikowane są osoby którym nic już nie pomaga. 

Zbiórkę organizuję, by dać sobie szansę na życie. 

Reumatyzm - to koniec mojego zawodu - zdobywanego w trudzie. Muszę sam zapewnić sobie lecznie biologiczne i badania. Tak wygląda to w Polsce i nie oszukujmy się, że jest inaczej. Do tego podróże i pobyty w Instytucie Reumatologii w Warszawie. 

Błagam o pomoc - bo depresja, która się pojawiła (między innymi leki mają ją w skutkach ubocznych - oba, które muszę stosować) zje mnie. 

Nie mogę uwierzyć, że dając tak dużo z siebie innym, wywołując płacz i śmiech na scenie i na zajęciach. Dostając tyle podziękowań od osób starszych, dla których prowadzę zajęcia --- dostałem w 'prezencie' takie ustrojstwo. 

Wierzę, że da się to zmienić - bo widzę jak po zastosowaniu antybiotyków zapalenia się przemieszczają na inne stawy i w niektórych odpuszczają. Profesor ze szpitala zakaźnego powiedział, że jestem bardzo ciekawym przypadkiem (i zaprasza mnie do prywatnego gabinetu - a to złe wieści). Nie stać mnie na to leczenie. 

Wiem, że w społeczeństwie jest świadomość zarobków Małgorzaty Korzuchowskiej i innych kolegów z pierwszysch stron gazet. Proszę pomyśleć że jest 6000 aktorów bez pracy w Warszawie zarejestrowanych podczas badania GUS. Ale to na zupełnie inną rozmowę. Ja na szczęście pracuję - tylko zarobki nie pozwalają mi na leczenie. 

Dziękuję za każde okazane serce. Zapewniam - że z Wami zwyciężę. Nie jedno już w życiu pokonałem. 

Pozdrawiam i serdeczności!