szczęśliwa trzynastka...

Ciemna piwnica, gdzie w jednej małej klatce wciśnięto kolejne mikroklatki, a tam upchano trzynaście bezbronnych istnień.

Musiały walczyć o przetrwanie każdego dnia.

W brudzie, kurzu i smole. O spleśniałym chlebie, a o wodzie mogły tylko pomarzyć.

Dwie mastomyszy, dwie kolcomyszy, trzy myszki, cztery myszoskoczki oraz dwie koszatniczki.

Tak! Pięć różnych gatunków wciśniętych w ten koszmar. 

Nie planowaliśmy takiego dużego przyjęcia. My jesteśmy mali, możliwości mamy mniejsze niż inni. Ale jak moglibyśmy wziąć tylko kilka, a resztę zostawić na pastwę losu?

Kogo wybrać? Zostawić np myszoskoczki, bo trudniej je wyadoptować? 

Czy spojrzeć w oczka kolcomyszek i powiedzieć 'nikt was nie zna, zostajecie...'.

Myszy z zapaleniem dróg oddechowych- jak inaczej skoro musiały wdychać ten brud?

Myszoskoczki skrajnie wychudzone, przez skórę widać wszystkie kości… na jedzenie dosłownie się rzuciły. Samce z podejrzanym łupieżem i łysiną… oczywiście ryzyko ciąży u samic…

W tych małych ciałkach mieści się giardia, dwa rodzaje owsików oraz kokcydia. Taka ilość pasożytów jest dla nich wyniszczająca. Czekają nas inhalacje, dezynfekcja i wyparzanie. Dyżury nie będą miały końca.

Będziemy trzymać je za łapkę i zrobimy wszystko co możemy...

Tylko co możemy? Bez Was zostaje nam trzymanie za łapke. 

Tak długa droga, tak ciężka... Przeraża nas to. 

Ogrom cierpienia, ogrom pracy, leków...

A one? Cieszą się na posprzataną klatkę, na jedzenie, na wodę. 

Oni chcą żyć. Tylko albo aż tyle. Żyć.

Zrobimy wszystko, żeby było im to dane. 

Życie z pełnym brzuchem i bez bólu.

Coś oczywistego. Przecież tak właśnie powinno być... Zawsze...

Pomóżcie. Prosimy. Pomóżcie im uwierzyć w dobro. 

I nam. Przetrwać...