Uciec przed rakiem

Nazywam się Adrianna, mam 33 lata i aktualnie jestem mamą dwóch cudownych Synów - 9 letniego Alana i miesięcznego Aleksandra. Po prawie 5 latach ciągłego leczenia zaczęłam wygrywać z insulinoopornością.  

13 maja 2022r przeżyłam swój pierwszy szok. Właśnie wtedy dowiedziałam się, że zaczynam walkę z dużo gorszym przeciwnikiem - złośliwym nowotworem piersi Her2+ (3+). Natomiast 6 czerwca moje życie się wywróciło, ponieważ okazało się, że jestem w ciąży. Podobno takie kobiety nazywają "boskimi matkami", jednak ja się w ten sposób nie czułam. Tych emocji nie jestem w stanie opisać żadnymi słowami.

Na szczęście trafiłam do doświadczonego onkologa. Szybko znaleziony i zdiagnozowany guz nie zdążył dać przerzutów, natomiast ciąża została wykryta na tyle wcześnie, że lekarze mieli czas i możliwości odpowiedniego zaplanowania leczenia.

W czerwcu 2022r, w 8 tygodniu ciąży, przeszłam mastektomię prawej piersi z procedurą wartownika. Operacja przebiegła bez komplikacji, jednakże wybudzanie z narkozy oraz późniejsze dochodzenie do sprawności już gorzej.

Od sierpnia do grudnia 2022r, czyli w drugim oraz trzecim trymestrze ciąży przyjmowałam chemię - 6 cykli czerwonej i jeden cykl białej, po której dostałam reakcji alergicznej. Jednym ze skutków ubocznych tego leczenia jest zapalenie żył, które do dzisiaj utrudnia mi normalne funkcjonowanie. Mam nadzieję, że nikt z Was nie będzie musiał czuć tak wiele niepewności, stresu i strachu, nie tylko o swoje zdrowie i życie ale też dziecka.

W lutym 2023r urodził się Aleksander. Na szczęście cały i zdrowy, ale musi być pod opieką specjalistów, którzy na bieżąco kontrolują to, jak moje leczenie mogło na niego wpłynąć, w szczególności obserwujemy jego serduszko.

Aktualnie jestem już po kolejnej serii badań i na następnym etapie terapii, które potrwa kilka lat, a póki co jego skutki uboczne nie pozwalają mi normalnie funkcjonować, a czasem nawet zajmować się dziećmi. 

Dojazdy do Instytutu Onkologii w Warszawie, leczenie uzupełniające chemię, którego nie mogli podawać mi w ciąży, hormonoterapia, wizyty u specjalistów, badania, suplementy, rehabilitacja oraz kolejna operacja pochłoną zdecydowaną większość domowego budżetu. Robiłam wszystko, aby móc samodzielnie finansować leczenie, dlatego też byłam aktywna zawodowo do 6 miesiąca ciąży, pomimo operacji i chemii. Niestety po drugim cyklu opadłam z sił i już dłużej nie mogłam pracować. Teraz jestem zmuszona prosić Was o pomoc, aby móc uciec przed rakiem i nie pozwolić na to, aby przejął życie moje i moich dzieci. Dzięki Tobie w naszym życiu może zagościć odrobina spokoju.

Jeżeli nie możesz wpłacić to proszę udostępnij - to też ogromna pomoc.

Dziękuję za Waszą pomoc. Wiem, że kiedy pokonam raka to zrobię wszystko, aby się odwdzięczyć.

Ada

Aktualizacja 2024:

https://zdrowie.dziennik.pl/artykuly/9412898,adrianna-jest-boska-matka-tych-emocji-nie-jestem-w-stanie-opisac-z.html