Upragniony dom dla rodziny

Kochani, jestem ojcem dwójki dzieci Kacpra i Hani, oraz mężem Asi. Proszę Was o pomoc w tym, abyśmy mogli mieć w końcu własne miejsce na ziemi. Nie jestem człowiekiem, który umie robić interesy, zawsze najpierw myślę o innych, później o sobie. Tak przebiegło to moje 50 lat. Teraz dostaliśmy wypowiedzenie z wynajmowanego mieszkania i nie wiem co robić. Niestety nie stać nas na wynajem, bo zarobki z żoną mamy małe. Całe życie mieszkaliśmy na cudzym, gdzie co chwila ktoś przychodził i pouczał nas, żebyśmy to robili tak, a to tak. Gdyby chodziło tylko o mnie, to nawet pod mostem mogę mieszkać, ale nie mogę patrzeć na moje dzieci, że nie jest im dane, aby mieszkały we własnych pokojach. Córka śpi z nami w jednym pokoju, a niebawem kończy podstawówkę. Kocham ich… i po prostu jest mi ich żal i obwiniam siebie, że nie potrafiłem zapewnić im godziwych warunków życia.

Przez 25 lat żyliśmy marzeniem, że kiedyś będziemy mieli swoje mieszkanie. Niestety czas mija szybko i widzimy już wyraźnie, że pozostanie to tylko marzeniem, chyba że trafimy na życzliwych ludzi.

Dla jednych błahostką jest to, co dla innych jest całym ich życiem...

Kochani, tak to już jest, że jedni mają dużo, inni nie mają nic. Jedni są mocni i zdolni, inni słabi i nic im nie wychodzi. Ale każdy człowiek zasługuje na odrobinę szczęścia, na odrobinę miłości. Moim szczęściem i moją miłością jest rodzina. Ale ta wymaga własnego miejsca do życia, aby mogła rozkwitać i owocować. Dzielić się z drugim to prawdziwe szczęście. Zawsze starałem się oddawać drugiemu człowiekowi serce, ale teraz nie mogę oddać go swoim dzieciom, bo tak bardzo mi ich żal.

Każdemu, kto wspomoże moją rodzinę mogę obiecać jedynie modlitwę. Będę wypraszał u Boga wszelkie łaski, bo Bóg jest zawsze przy nas i zawsze się o nas troszczy, choć niekiedy tego nie dostrzegamy. Pozdrawiam Was Kochani!