życie po bankructwie

Witam Was wszystkich.

Tak naprawdę nie wiem od czego zacząć, bo jestem strasznie zażenowana i jest mi wstyd, że muszę prosić o pomoc. Do tej pory to ja pomagałam, a teraz jestem po drugiej stronie barykady. Przedstawię w skrócie swoją historię. Kilkanaście lat temu prowadziła z mężem małą firmę. Nie mieliśmy z tego kokosów, ale na chleb starczało. Niestety nieuczciwy kontrahent sprawił, że zostaliśmy bankrutami. Oczywiście sprawa była w sądzie, wszystko wygraliśmy, ale pieniędzy nigdy nie odzyskaliśmy. Dłużnik był sprytny, na siebie nie miał nic. Jak się później okazało, nie tylko nas oszukał. Za to my niczego nie ukrywaliśmy. Efekt jest taki, że straciliśmy wszystko łącznie z mieszkaniem, które mieliśmy w kredycie. Już jest po jego licytacji, niedługo czeka nas eksmisja. Oczywiście pracujemy jak tylko się da. Mąż ma najniższą krajową, bo resztę bierze komornik. Ja pracuję dorywczo z domu (piszę teksty, robię bazy danych). Niestety nie mogę iść na etat, gdyż nasz syn od wielu lat ma poważne problemy zdrowotne. Jest cały czas pod opieką lekarza, ma za sobą etap nauczania indywidualnego. Teraz chodzi do szkoły, ale muszę w szkole być na każdy telefon, gdy coś się dzieje. Średnio dwa razy w tygodniu. Tak że pozostaje mi tylko praca w domu. Ale na jedzenie, lekarstwa, jakoś wystarcza. Największym problemem będzie teraz dla nas brak dachu nad głową. Nie myślę tu o kupnie, ale o wynajmie. Koszty wynajmu w Krakowie są tak wysokie, że po prostu nie damy rady. Niestety przeprowadzka do innego miasta nie wchodzi w grę, ze względu na syna. Nawet zmiana szkoły jest bardzo niewskazana przez lekarza. Jego stan mógłby się znowu pogorszyć, a tego bardzo nie chcemy. On nawet jeszcze nie wie co nas czeka, staramy się go chronić.

Mam więc do Was gorącą prośbę. Jeśli możecie nas wspomóc choćby przysłowiową złotówką, będziemy bardzo wdzięczni. Mam nadzieję, że przyjdzie jeszcze taki czas, że będziemy mogli się odwdzięczyć.