Dla mojego małego chłopca

Witam. Nie wiem jak już mam żyć, serio. Moje życie jest tak beznadziejne, że codziennie myślę, że dalej nie udźwignę. Mąż zostawił mnie z ogromnymi długami, sam gdzieś jest w świecie, a ja spłacam. Wszystko było brane na jego firme, ale długi są wspólne. Pracuje tak naprawdę na 3 etaty, z rana sprzątam klatki, później moja stała praca a wieczorami sprzątam biura. Jestem przemęczona, psychicznie też. Moje dziecko widzę w locie i mam z tego powodu ogromne wyrzuty sumienia. Pracuje jak głupia, a nie stać mnie na nic. Totalnie na nic. Na życie zostaje nam 800 plus i z tego musimy przeżyć cały miesiąc. Wszystko inne idzie na opłaty i długi. Wiecie jak to jest, gdy musicie odmawiać dziecku głupiej gazetki czy wyjścia do kina, gdziekolwiek? Mi pęka serce, za każdym razem. Moje dziecko nie jest wymagające, ale mimo wszystko czasami chcę zabawkę, słodycze cokolwiek, a ja muszę przeliczyć czy dam radę kupić mu tą głupią gazetkę za 10 zł. Sobie to już nie pamiętam kiedy cokolwiek kupiłam, lata temu. Nie wiem, po prostu nie widzę sensu żeby walczyć, bo jaki jest sens, skoro i tak się nic nie zmieni? Jak słyszę o samobójstwach ludzi, to myślę, że im zazdroszczę, ale zaraz przypominam sobie o moim synku i nie mogę go zostawić. Po prostu nie mogę. Tylko to mnie tu trzyma,ale Mam dość. Jestem okropna matką i beznadziejną kobietą. Ktos powie, daj spokój to tylko pieniądze, ważne że jest zdrowie. To weź człowieku i tak żyj, zobaczymy jak długo będziesz szczesliwy. I ja tu nie mówię o luksusach, Chciałabym po prostu tak normalnie bez wyrzutów sumienia i liczenia pieniędzy zabrać go na pizzę, do bawialni czy na głupi film. Serio to tak dużo? Każde dziecko powinno to mieć na codzien, a ja głupia beznadziejna nie potrafię mu tego zapewnić, tylko niszczę swoje i jego życie.