Aby nie martwić się o jutro.

wszystkich.  

Mam na imię Sandra, mam 21 lat i jestem samotną mamą 6-miesięcznej dziewczynki.

Nasze życie od samego początku było ciężkie a los dotkliwie nas traktował. 

Gdy tylko dowiedziałam się, że zostanę mamą nie posiadałam się z radości lecz niestety szczęście zasłoniły czarne chmury. Już na początku ciąży usłyszałam od lekarza słowa: "Jeżeli donosi Pani do 25 tygodnia to będzie cud." I tak żyłam w niepewności. Chora wątroba właśnie wtedy dała się najbardziej we znaki. Do końca życia będę pamiętać te niepewność i strach o to co ma nadejść. Wielokrotne wizyty w szpitalach tylko utwierdzały mnie w przekonaniu jak jest źle. Ale udało się. Melania urodziła się jako wcześniak w 36 tc. To był cud. Ona jest cudem. Ale najgorsze miało dopiero nadejść.

Początkowo samotne wychowywanie dziecka było bardzo trudne ale widok maleństwa które się uśmiecha wynagradzał wszystko. Żyłyśmy skromnie ale w miłości.

Najtrudniejszy czas zaczął się 4 miesiące temu. U córeczki stwierdzone zostało opóźnienie psychoruchowe i dysmorfia. Córka jest rechabilitowana prywatnie, ponieważ termin na Narodowy Fundusz Zdrowia uzyskałyśmy dopiero na wrzesień. Pochłania to dużo funduszy, ze względu na częstotliwość ćwiczeń. Spotkania z Panią rechabilitantką odbywają się 4 razy w tygodniu . Wciąż czekamy na spotkanie do orzecznika ds. niepełnosprawności. 

Jest bardzo ciężko i Ciągle trzeba z czegoś rezygnować.

 Ciągle muszę z czegoś rezygnować. Staram się nie poddawać, chce dać dziecku wszystko co najlepsze ale z powodu braku pieniędzy na cokolwiek czuję, że nie daję już rady. Żyje tylko dla córki, dla jej uśmiechów, dla jej bestroskości. Jest taka malutka, delikatna, kochana. 

Moim źródłem utrzymania jest Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie.  Wynajmuje mieszkanie, które pochłania połowę budżetu (a należy naprawdę do mniejszych i najtańszych).  Staram się o mieszkanie socjalne z miasta ale to potrwa... Długo potrwa a mieszkać gdzieś z maleństwem trzeba...

Dodatkowo wspomnę, że rodzina pomaga mi jak może lecz sama ma też swoje zobowiązania i stara się ile tylko może.

Lecz pomoc jest potrzebna.

Dlatego nie wstydzę się i proszę o tę pomoc! Dla mnie i dla mojej córeczki.

Chciałabym poprosić, Was wszystkich, którzy mogą pomóc, o choćby parę złoty- dla mnie to ogromna pomoc. Będę za nią ogromnie wdzięczna, wiele to dla mnie znaczy.

Pieniążki ze zbiórki zostaną spożytkowane na takie rzeczy jak zakup: pampersów, mleka modyfikowanego, żywności dla dziecka, kosmetyków, ubranek i opłacenie rechabilitacji.

Wszystkim, którzy przyczynią się do zbiórki i dołożą swoją cegiełkę ogromnie dziękuję.