Trudności codzienne

Dzień dobry. Jest mi naprawdę głupio prosić obcych ludzi o pomoc ale niestety nie mam innego wyjścia.  

Moja historia życiowa jest bardzo trudna. Jestem dzieckiem alkoholika, ktory zapił się na śmierć. Mam jeszcze starszego brata i mamę ale nie mogę liczyć na ich pomoc. Od kiedy stałam się pełnoletnia musiałam zmierzyć się z życiem samotnie. 

Moja mama od zawsze lepiej traktowała mojego brata zapominając o mnie. Życie mnie nigdy nie rozpieszczało. 

Wyszłam za mąż za człowieka, który okazał się potworem. Znęcał się nade mną i dziećmi a gdy zdecydowałam się na zakończenie tej znajomości sprawił, że nasze wspólne dzieci trafiły do Domu Dziecka. 

Długo zajęło mi odzyskanie dzieci do rodzinnego domu. Jestem sama z trójką dzieci. Rodzina nie pomaga mi w żaden sposób więc dlatego zostałam zmuszona prosić obcych o pomoc. 

Obecnie moje dzieci znów niestety przebywają w Domu Dziecka przez bezdusznego urzędnika jakim jest Kurator Sądowy. 

Ja jestem osobą bardzo chora ale mimo swojej choroby udało mi się znaleźć pracę ale zanim dostanę pierwszą wypłatę minie trochę czasu. 

Na chwilę obecną nie mam pieniędzy na życie ani na to aby wykupić sobie migawkę abym mogła odwiedzać dzieci w Domu Dziecka. Nie chcę jeździć bez biletów bo kary są bardzo duże a mnie nie stać na zapłacenie takich kar. 

Jest mi naprawdę bardzo trudno ale nie mam wyjścia i muszę prosić obcych ludzi o pomoc bo moja własna rodzina nie chce mnie znać z powodu tego iż dzieci są znów w Domu Dziecka. 

Teraz od Poniedziałku mój synek będzie kilka dniw szpitalu a Ja nawet nie będę mogła go odwiedzić bo nie mam pieniędzy na bilety oraz codzienne zakupy. 

Bardzo proszę o pomoc bo te pieniądze bardzo mi pomogą jakoś przeżyć do wypłaty. Proszę o pomoc aby mój synek nie czuł się opuszczony i abym mogła być przy nim jak również abym mogła odwiedzać pozostałą dwójkę w Domu Dziecka. 

Pieniądze pozyskane ze zbiórki będą przekazane na codzienne potrzeby jak zakuoy, opłacenie prądu gdyż posiadam licznik przedpłatowy jak również wykupienie migawki abym mogła jeździć do synka do szpitala jak również do dzieci do Domu Dziecka. 

Rozmawiałam z moją matką ale ona powiedziała, że nie będzie mnie utrzymywała i muszę sobie radzić sama. Na pomoc brata nie mam co liczyć. Naprawdę jest mi samej bardzo trudno ale dzieci są dla mnie najważniejsze. 

Walczę o ponowne ich odzyskanie ale nie jest to łatwe ale nie poddam się bo Dom Dziecka to nie jest ich miejscem. Chciałabym aby wrócili do mnie ale to musi potrwać.